Duffy's Venezuela Ocumare 72 % ciemna z Wenezueli

W grudniu 2016 roku jadłam Duffy's Milk Chocolate Venezuela Ocumare 55 %, czyli moją pierwszą tabliczkę Duffy's. Przez dwa lata pokochałam tę markę na dobre i właśnie jakoś pod koniec grudnia 2018 mój wzrok szukający ofiary do pożarcia podczas kolejnej degustacji, padł na ciemną propozycję wenezuelskiego kakao od Duffy's. Byłam ciekawa, jakie nuty się pokryją, co odkryję odmiennego... To ciekawe, jak moja czekoladowa historia zatacza kręgi. Najlepsze jest to, że wciąż jest jeszcze tyle do odkrycia!

Duffy's Venezuela Ocumare 72 % to ciemna czekolada o zawartości 72 % kakao z Wenezueli z doliny Ocumare.

Zapach w pierwszej chwili mnie zaskoczył, bo był tak delikatny, że prawie żaden. "Żaden", a jednak... przedstawiający owocowo-prażone "skarby ukryte na strychu" (zawsze podobało mi się, jak na filmach znajdują tak cudowne starocie, ja sama kiedyś u dziadków znalazłam tak piękne, pozłacane pocztówki z kaczkami - taki off top, ale oddający mój sentyment). Dopiero po chwili ośmieliły się wyrazistsze nuty drzew rozgrzanych w słońcu i prażonych migdałów, może nawet kokosa. Owocowa nuta wydała mi się ciężko słodka.

Ciemna tabliczka łamała się z łatwością i miło przy tym trzaskała. Już w tym momencie sugerowała przeogromną kremowość, a jednak wciąż zwartość i twardawość.

W ustach rozpływała się obłędnie kremowo, aksamitnie, acz z poczuciem odrobinki szorstkości. Robiła to w tempie umiarkowanym, udając taki rzadszy, soczysty krem ze scukrzonym miodem albo ciemną mleczną czekoladę.

Na prowadzenie w smaku od razu wysunęło się prażenie jako smakowite migdały ze skórkami i "orzechowy" kokos albo a'la mleczna czekolada z wiórkami w... karaibskim klimacie? Przed oczami miałam brązowe, "włochate" łupiny kokosa oraz palmy na plaży. Nuty te nazwałabym ciepło-drzewnymi, lecz żywymi. To było takie prażono-podsuszone, ale nie do końca.

Za kokosowością na wyżyny nagle wspięła się soczystość. Odebrałam ją jako esencjonalną, "zagęszczoną": najpierw właśnie taka bardziej orzechowo-soczysta, potem owocowa, ale jak jakiś przecier owocowy, bardziej mokra... Najlepiej jej klimat i częściowo smak oddają chyba banany: mieszanina przecieru, owoców przejrzałych, ale i prawie zielony się zaplątał. Jakby zawahał się tu kwasek, jednak w końcu nie nadszedł. Przed oczami miałam mnóstwo wilgotnej, czarnej ziemi. Prażenie zniknęło na rzecz ziemistych tonów.

Ku mojemu zaskoczeniu, zrobiło się słodko i tak od "kokosowej czekolady" oraz bananów i owocowej nuty popłynął... miód. Słodki, słodziuteńki i stanowiący bazę pod jakiś syrop malinowy? Może to był słodko-soczyście-nibykwaskowaty miód malinowy?

Otoczył wszelkie nuty i złagodził je. Wyciągnął na wierzch migdały, zmieniając je w delikatne płatki migdałowe, a mi na myśl przyszły też figi - zarówno suszone, jak i świeże... takie ciężko-słodkie. W ciężką słodycz wpisały się też maliny jako już miękkie, przejrzałe owoce. Stare, jeszcze nie zdechłe, a niemal muląco słodkie.

Końcówka zrobiła się przyjemnie, statecznie gorzka. Zaczęła dominować, ale nie była w tym napastliwa. Trwała długo. Wróciła prażoność, jednak soczystości nie rozgoniła.

W posmaku pozostała ziemistość, kwaskowato-słodka soczystość owoców (malin w różnej postaci i fig) i kokosa oraz poczucie prażenia.

Tabliczka bardzo mi smakowała. Miała taki... koci charakter. Niby leniwa, śpiąca i słodziutka, a jednak z pazurami i kłami. Delikatna struktura ciemno-mlecznej świetnie pasowała do smaku. To wyważenie przez duże W. Wydźwięk wydał mi się prażono-suszony, a jednak soczysty. Szala nie przechyliła się za bardzo ani w orzechowym, ani w owocowym kierunku. Migdały, drzewa i kokos złączone zostały z bananowo-figowo-malinową słodyczą jakby za sprawą miodu.

Pod względem struktury była podobna do swojej mlecznej siostry, a smaki poniekąd też były mocno powiązane ze sobą. Co prawda, w tej nie było ani trochę nabiału, ale migdałowe mleko i orzechy z Venezuela Ocumare Milk 55 % - tu wiadomo, jako po prostu migdały. Taki dziwny klimat, który tu określiłam jako "czekolada z kokosem" tam był bardziej "karobowy", karmelowo-bananowe tony mlecznej tu zyskały słodsze sugestie miodu (bo cukier nie został udelikatniony mlekiem?) i większą paletę owoców.

Czekolada bardzo mi smakowała, w sumie nie znalazło się w niej nic, co by nie było moje. W niczym nienachalna, a jednak wyrazista. Odpowiednio gorzko-słodka, bez kwasku, a jednak z owocami.

ocena: 10/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 24,99 zł (za 60 g; dostałam zniżkę)

kaloryczność: 597 kcal / 100 g

czy kupię znów: tak

Skład: ziarno kakao, cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, lecytyna słonecznikowa