Michel Cluizel Mokaya 66 % ciemna z Meksyku (neapolitanka)

Po rewelacyjnej czekoladzie Michel Cluizel Mangaro z Madagaskaru, przyszedł czas na neapolitankę, czyli miniaturową wersję, czekolady, która wydała mi się już znacznie mniej ciekawa. Wyrażenie "mniej ciekawa" warto podkreślić, bo żadnej plantacyjnej czekolady nie uważam za nieciekawą, ale wiecie, czasami trzeba ustalić priorytety i pamiętać, że nie można mieć wszystkiego. Chociaż... dzięki uprzejmości Pana Piotra z Sekretów Czekolady można spróbować naprawdę wiele!

Kakao z różnych miejsc na świecie, z różnych plantacji, różni się naprawdę diametralnie, o czym ostatnio przekonuję się coraz bardziej. Biorąc kolejną tabliczkę do ręki naprawdę nie wiem, na co trafię, one potrafią tak zaskakiwać!

Czym zaskoczy mnie meksykańskie kakao? Nie miałam pojęcia, bo stamtąd jeszcze żadnej czekolady nie próbowałam.

Michel Cluizel Plantation Mokaya 66 % to czekolada ciemna z zawartością 66 % kakao z meksykańskich ziaren z plantacji Mokaya, wyprodukowana we Francji. Ja otrzymałam ją w wersji 5-gramowej neapolitanki.

Po otwarciu sreberka, zobaczyłam prawie czarną czekoladę i poczułam zapach... równie czarny, można rzecz. Pierwsze skojarzenia przywiodły bowiem pieprz, anyż lub lukrecję i suszone czarne porzeczki. Wszystko to na tle typowego dla czekolady zapachu, ale szczerze mówiąc, nie spodziewałam się aż tak jednoznacznych nut.

Przy przełamaniu tego maleństwa usłyszałam konkretny dźwięk.

Włożyłam kawałek do ust i... kawa z pianką! A konkretniej to sama pianka, jaka robi się w kawie rozpuszczalnej creme, a nie np. spienione mleko. To było pierwsze skojarzenie, które mnie nieźle zaskoczyło. Ta jednoznaczność tego smaku była zdumiewająca, ale to co zaczęło się dziać po chwili, było jeszcze dziwniejsze.

Błotniście wilgotna konsystencja była jakby połączeniem bardzo mlecznej tabliczki ze zdystansowaną ciemną o lekko surowym charakterze.

Wyłoniła się odrobina dymu, powoli przechodząca w ciężko kardamonową nutę, by po chwili złączyć się z posmakiem pieprzu, który przybył nie wiadomo skąd.

O słodyczy można mówić dopiero po dłuższym czasie, bowiem wtedy zaczyna rozlewać się słodka gorycz. Cierpkość na moment zniknęła, żeby słodycz skojarzyła mi się z... budyniem czekoladowym lub kremem z tortu czekoladowego (nie lubię tortów, ani ciast z kremem, ale to było po prostu... ciekawe). Wtedy, ta sama słodka, trochę waniliowa, nuta zmieniła się nagle w coś nieco owocowego, ale bliżej nieokreślonego. Suszone, ale soczyste śliwki, słodycz suszonych fig... Basia pisała tu o daktylach - ja sama trochę się pogubiłam co właściwie czuję i daktyle to przyszły mi na myśl dopiero jakąś godzinę po degustacji, jak wróciłam do recenzji Basi.

Potem przyszła mi na myśl także suszona żurawina i myślę, że to trafne skojarzenie, którego wcześniej nie umiałam nazwać. Przy tych owocach cały czas utrzymuje się kardamon i pieprzna nuta.

Całość, co najlepiej wyczułam przy drugiej połowie neapolitanki, jest jakby zwieńczona lukrecją, co przywołuje na myśl gorzkiego lukrecjowo-anyżowego Zottera Liquorice de luxe.

Ta czekolada jest w zasadzie prosta: nuty kawowe, lukrecjowo-kardamonowe ze szczyptą pieprzu i suszonymi owocami, jednak właśnie ta prostota i wyrazistość smaków przypraw i dodatków, których w końcu tu nie ma, a pochodzą prosto z kakao kupiła mnie totalnie. Nie jest to mdła słodka tabliczka... właściwie, mimo sporej ilości cukru, jest ona mało słodka, trafniejsze jest tu określenie "słodkawa".

Meksykańskie kakao mnie zaciekawiło, wydaje się równie intrygujące co te z Madagaskaru, ale zupełnie inne.

 ocena: 10/10

kupiłam: prezent od Sekretów Czekolady

cena: -

kaloryczność: 573 kcal / 100 g

czy kupię znów: pełnowymiarową tabliczkę tak

Skład: masa kakaowa, cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, wanilia