Orion Studentska Zlata Edice mleczna z orzeszkami arachidowymi, galaretkami malinowymi i suszonymi morelami

Mimo że przy kokosowej Studentskiej utwierdziłam się, że nie jestem fanką tych czekolad, dzisiaj prezentowana nadal wydawała się kusząca. Uwielbiam maliny jako świeże, dojrzałe, słodkie owoce oraz wszelkiego rodzaju rzeczy malinowe, opierające się najlepiej na malinach słodkich właśnie (dla mnie malina = słodki owoc, a nie jakieś kwaśne, niedojrzałe coś). Jadam jednak rzadko, bo przeszkadzają mi pestki. Dla świeżych malin w sezonie parę razy zrobię wyjątek, ale jakoś za często trafiają mi się kwaśne (a połączenie kwachowatego smaku i pestek to już maliny, jakich nie toleruję). Z tego właśnie powodu ta tabliczka mi się podobała. Malinowe galaretki? O ile miały nie być chemiczne, wróżyło to istną ucztę. O morelach z kolei niejednokrotnie ostatnio pisałam, jak to uwielbiam suszone, więc i to mi się podobało. Połączenie tych owoców? Może banalne, ale nigdy mi nawet do głowy nie przyszło, nigdy też chyba go nie widziałam. Jak zobaczyłam... uznałam, że musi być boskie.

Orion Studentska Zlata Edice Mlecna Cokolada Merunky Arasidy a Zele s Chuti Maliny to mleczna czekolada o zawartości 34 % kakao z suszonymi morelami (6%), galaretkami malinowymi (14%) i orzeszkami ziemnymi (14%).

Gdy tylko rozchyliłam sreberko, poczułam moc prażono-dusznych fistaszków pełnych charakteru, mimo że wkomponowanych w cukrowe otoczenie. Na te składała się cukrowo-mleczna czekolada i silna słodycz dżemo-galaretki malinowej. Od razu nasunęło to na myśl wariant "PB & jelly". Po przełamaniu aromat dodatków wzmocnił się, a ja wyłowiłam także nutkę moreli.

Tablica przy łamaniu była dość twarda z racji grubości, ale tak to wydawała się tłusto-kruchawa. Mnóstwo dodatków wtopiono dobrze, raczej równomiernie, że wystąpiły w różnych połączeniach. Niestety jednak nie podobały mi się proporcje: zdecydowanie za mało moreli.

Czekolada rozpływała się łatwo, w średnim tempie i w sposób tłusto-kremowy, dość gęsty i gładki. Podchodziła pod ulepek przez to, jak gęsto najeżona dodatkami była.

Orzeszki to całe i ogromne kawałki odpowiednio, a więc dość mocno prażonych, sztuk. Jakość jak trzeba.

Podobnie dobrej jakości wyszły kawałki suszonych moreli. Były spore i średnie, także trochę mniejszych. Twardawe początkowo, z czasem zyskiwały trochę soczystości. Jędrno-żujne, odrobinę wlepiające się w zęby - jak to suszone morele.

Galaretki także były jędrne i lekko żujne, przy czym oblepiały zęby już nieco bardziej. Nie tak strasznie żelkowo jednak. Bliżej im do twardych galaretek, takich suchszo-twardszych z wierzchu, wewnątrz zaś miększych, co to prawie rzęziły, choć były gładkie. Wydały mi się minimalnie soczyste. Rozłaziły się jak galaretkowaty, gesty przecier, przy czym rozpuszczały się raczej chętnie, choć miarowo.

Całość była niczym mieszanka przypadkowych rzeczy, zlepiona czekoladą.

W smaku czekolada tradycyjnie zaatakowała mnie cukrem, po czym roztoczyła wyraźnie maślano-mleczny smak. Wydawało mi się, że już w niej czułam orzechowy wątek - od dodatków, ale jakby i płynący z niej samej.

Smak orzeszków i galaretek (głównie jako cukrowa cukierkowość) pojawiał się wraz z nimi, mimo że w trakcie rozpływania się malinowych kostek, raczej ich nie rozgryzałam.

Chwilami wszystko przeszywał cytrusowo-malinowy kwasek. To za jego sprawą przebijały się galaretki. Szybko jednak soczysta kwaśność schodziła na dalszy plan. Oto słodkie, cukierkowo-konfiturowate maliny wpisały się w mocno słodką czekoladę. Galaretki były głównie słodkie, cukrowo, ale i maliny czuć. Pobrzmiewała w nich słodka sztucznawość. Nie wydała mi się strasznie napastliwa, a wręcz łagodna i słodko-mdła. Autentyczne maliny były w tym zdecydowanie za słabe. Malinowa cukierkowość górowała, jednak pojawiająca się epizodycznie lekka kwaśność nakręcała też ogólną, naturalną owocowość.

Arachidy i morele wydały mi się zagłuszone słodyczą.

Morele pojawiały się nieco później, nienachalnie zaznaczając swoją obecność. Smakowały... sobą, a więc słodką, suszoną morelą. Nie były podkręcone, ani nic. Te łagodne owoce podkreśliły motyw jabłek i cytryny przy galaretkach, dodały swoje trzy grosze - stąd piszę o "ogólnie owocach". W całości zdarzało im się gubić pod naporem galaretek malinowych.

Orzeszki, prażone i wraz z cukrową czekoladą budzące skojarzenia z masłem orzechowym, czuć przed rozgryzaniem. Niby wyraziste, a jakieś jakby się poddały. Wspierały morele, pomagając im się odnaleźć. Rozgryzane, zrównywały się z galaretkami. Ja jednak robiłam to pod koniec, a więc gdy te drugie już trochę się rozpuściły, więc tak na końcu to "czyste" fistaszki dominowały. Ogólnie czuć te dodatki "obok siebie", jakoś średnio się splatały.

Gdy tak trafiałam na różne połączenia, często na wszystko razem, uznałam, że nie ma w tym ładu... Czekolada, mimo że wyraźnie mleczno-maślana, traciła na znaczeniu. Cukrowość aż drapała w gardle, słodziaśne, cukierkowe maliny mimo iż nienachalne to sprawiły, że reszta wyszła trochę niewyraźnie. Morele czuć chwilami zacnie, chwilami jakoś ich brakuje, a mimo to nie wiem, czy pasowały do tych słodziaśnych galaretek. Orzeszki... też jakoś tak - czuć, ale obok. Pod koniec każdego kęsa miałam wrażenie, że wyrazistość strasznie zabija po prostu smak cukru.

Po wszystkim pozostał posmak fistaszków, soczysta kwaśność owocowa i sztucznawo-cukierkowy, malinowy motyw. Czułam się zasłodzona i... to tak dziwnie, bez sensu. Najdłużej utrzymały się te ostatnie elementy, a więc cukierkowe przesłodzenie.

Mimo że zestawienie wydaje się pomysłowe, to czekolada wyszła niespójnie. Nie podobają mi się jednak proporcje dodatków.

Sama czekoladowa była lepsza niż klasyczna czy np. Kokosowa (potem dokładnie porównawszy składy, np. zawartość kakao - to nie tylko wrażenie), a i dodali dobre morele, dobre fistaszki. Galaretki malinowe... zdecydowanie mogłyby być bardziej autentycznie malinowe (czy to świeżoowocowe, czy konfiturowe) i mniej słodkie. Tak to były ot, galaretki... Problem w tym, że wyszło to, jak czekoladowy śmietnik, bo przede wszystkim słodko i tak, jak by powrzucać, co pod ręką było. Wydaje mi się, że jak wzięli się za taki wariant, mogliby spokojnie zamienić ilością morele z fistaszkami.

Całość wyszła tak, że trochę można podjeść, zasłodzić się bez emocji i bez obrzydzenia. Pomysł dobry, wykonanie? Zależy jak na to spojrzeć. Smak i konsystencja jakoś tam wyszły. Typowa limitka: można zjeść, ale tylko raz, nawet nie całość i bez żalu, że zniknie. Mnie cukierkowość zmęczyła po trzech kostkach. Dwa podejścia (choć jedno jeszcze skromniejsze i to jednego dnia) i... To samo. Reszta trafiła do Mamy. "Jaka dobra! Zwłaszcza jak na te malinowe galaretki się trafia, mniam! Ale... morele? Tylko tak raz może błysnęły, a tak to szkoda, że ich nie czuć. Ale i tak, jaka dobra!" - usłyszałam.

ocena: 6/10

kupiłam: Aldi

cena: 9,99 zł (za 170 g)

kaloryczność: 509 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: cukier, orzeszki arachidowe, galaretki (cukier, syrop glukozowy, woda, koncentrat soku jabłkowego, substancja żelująca: pektyny; kwas cytrynowy, koncentrat soku malinowego 0,7%, regulator kwasowości: cytrynian sodu; naturalny aromat, koncentraty roślinne: bataty, jabłka, rzodkiewki, czereśnie) tłuszcz kakaowy, miazga kakaowa, pełne mleko w proszku, kawałki suszonych moreli (morele 85%, dekstroza, konserwant: dwutlenek siarki), serwatka w proszku, tłuszcz mleczny, miazga z orzechów laskowych, emulgator (lecytyny), ekstrakt waniliowy