Georgia Ramon Venezuela Criollo Porcelana 75% ciemna z Wenezueli

Wymyśliłam sobie "serię czekolad z chili", którą miałam zakończyć takową Georgią Ramon, obstawiając, że będzie najlepsza. Wynikało to z tego, jak ogromnym uczuciem pałam do tej marki. Gdy jednak popatrzyłam na listę posiadanych, zatęskniłam za czystymi ciemnymi tej marki. Ileż to czasu minęło odkąd jakąś jadłam... I jakoś paradoksalnie na coś delikatniejszego mnie wzięło. I proszę, nie umiałam się porcelanie oprzeć. Tym bardziej, że to edycja specjalna z ziaren Heirloom (nazywanych diamentami wśród kakao), dokładniej z ziaren z farmy "La Orquidea" z regionu miasta Santa Bárbara del Zulia.

Georgia Ramon Special Edition Heirloom Cacao Venezuela Criollo Porcelana 75% to ciemna czekolada o zawartości 84 % kakao Criollo Porcelana z Wenezueli.

Wąchając, poczułam jednoznaczny zapach kory drzewnej. Był to sucho-ciepły ("nasłoneczniony") wątek, już po chwili rozkładający wachlarz drzew, szyszek, igliwia... wszystko to trochę podsuszone. Na myśl przyszedł mi grill (jako wydarzenie, nie coś konkretnego). Drzewa mieszały się z przyprawami - nie za ostrymi, ale wyrazistymi. Poprzez nie zakradła się nuta chleb...ka bananowego? Niosła słodycz i wprowadzała dość znaczącą pudrowość. (Dobra, taki twór tj. "banana bread" jadłam chyba ze dwa razy w życiu, więc znawcą nie jestem; powiedzmy, że chodzi o nutę jakby słodkawo-łagodnego chleba i bananów w formie wypieku / zdrowego-ciasta).

Przy łamaniu ciemna tabliczka przyjemnie trzaskała, lecz mimo twardości wydała mi się dość krucha. Wyglądała w przekroju na sucho-gliniastą, gęstą.

W istocie, w ustach gęstość ta się potwierdziła, ale nie w tym sensie, co myślałam. Oto powoli rozpływający się kawałek był przede wszystkim proszkowo-ziarnisty, co kojarzyło się z ogromem przypraw. Jakby jakieś zostały wmieszane w aksamitną masę czekolady. To aż rozpływało się lekko wodniście, mimo że kęs do końca pozostawał zwartym kawałkiem. Nie zalepiał, nie zamieniał się w krem. (Szkoda, bo do tego smaku to by pasowało).

Natychmiast po zrobieniu kęsa poczułam wykwintną, acz wyrazistą gorzkość. Zdecydowanie reprezentowała naturalne smaki takie jak drzewa, migdały / orzechy i zboże. Wszystko to lekko palone (np. drzewa jako drewno na opał, zboże ekspandowane). Ostatnie zasugerowały minimalnie słodkie płatki / chrupki do mleka (wyidealizowane... kakaowe?). Orzechy... były w pewien sposób łagodne, ale i mocne smakowo (producent pisał o makadamia - nie kojarzę ich na tyle, by ich nutę rozpoznać, ale jak czytam, że mają posmak oleju, chyba muszę się zgodzić, że to mogą być one). Pomyślałam nawet o oleju kokosowym.

Ten jednak szybko wmieszał się w szokująco głęboki smak mleka. Czuć je prawie od początku, a mniej więcej w połowie można dosłownie utonąć w ogromie śmietanki. Płatkowo-drzewne nuty na pewno to zrobiły. Mieszając się z mlekiem / śmietanką złagodniały.

Dzięki temu rozwinęła się słodycz. Kryło się w niej coś pudrowego, acz zaraz pomyślałam o liofilizowanych, gąbczastych owocach. Na pewno były w tym banany, może też jabłka. Poprzez pudrowość przemykał przecier malinowy. Banany bezprecedensowo wyszły na przód, dominując w owocowej strefie. Jako świeże, do granic możliwości dojrzałe, podsuszone i biszkoptowo-chlebkowy, o pudrowej słodyczy wypiek... Gdy już mowa o tym ostatnim, to na pewno z orzechami i odważnie przyprawionym. Śmietanka przyjemnie pobrzmiewała za tym wszystkim.

Słodkie, dojrzałe owoce przemieniły początkowe gorzkawe nuty w przyprawy. Oscylujące między lekką ostrością, a łagodnością w końcu postawiły na łagodność. Trochę korzenne... Nagle rozbłysło skojarzenie z masą makową. Gorzkawo-duszną od orzechów, migdałów i maku, słodką i przyprawioną.

Przyprawy, wciąż powiązane z drzewami i orzechami, dodały im ciepłej nuty węglowo-grillowej. Przed oczami miałam... po prostu grill (urządzenie), a nie że grillowanie / prażenie... To wręcz smak palonego metalu / oleju (kokosowego? orzechowego?). Taka paloność, mocna, aż ryzykowna kończyła to wszystko.

Gorzkość (dość dziwna, bo "mniej spożywcza"), drzewne przyprawy i silna słodycz wręcz mdląco-pudrowych owoców pozostały w posmaku.

Całość bardzo, bardzo mi smakowała, mimo dość mocnego pudrowego motywu. Zaintrygowała mnie jednak gorzkość oleju jakby z orzechów / kokosowego, choć na szczęście nie była silna, a właśnie wkomponowana w drzewa i orzechy. Nie była silna, ale przyjemnie wyrazista. Słodycz z kolei wysoka, ale reprezentująca poszczególne smaki, a nie po prostu samą siebie. Ogrom nie za mocnych przypraw i śmietanki, "nieumleczniającej" kompozycji również mi się podobały. Tym bardziej, że słodycz należała do bananów i masy makowej. Wszystko spójne, jakby przemyślane, a przecież w pełni naturalne.

Mogłabym się zakochać, gdyby nie pudrowość i struktura.

Żółte owoce i migdałowy biszkopt, jakie czułam w Morin Venezuela Porcelana Noir 100 % dopisałyby się do tej klimatem, a znów bananowo-bezowy motyw, który już mnie odpychał w Franceschi 60 % Venezuela Sur del Lago (to akurat nie porcelana, ale nuty podobne, też z Wenezueli), tu został zaserwowany smakowicie. Orzechy / drzewa ze śmietanką skojarzyły mi się z obłędną Idilio Origins 1ero Porcelana Criollo Puro, jednak ona była o wiele bogatsza w rozmaite owoce, podobnie jak bananowo-jabłkowa Original Beans Piura Malingas 75 %. Btw. dwie ostatnie to jedne z moich naj-naj.

ocena: 9/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 23,99 zł (za 50 g; dostałam zniżkę)

kaloryczność: 584 kcal / 100 g

czy kupię znów: tak

Skład: miazga kakaowa, surowy cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy