A.Morin Vietnam lait 48 % mleczna z Wietnamu

Nie myślałam, że ta chwila kiedykolwiek nastąpi. Nigdy mi się nawet nie śniła! Perspektywa spróbowania kolejnych tabliczek francuskiej czekoladziarni A. Morin zdążyła wejść w sferę marzeń, by uszczęśliwić mnie podwójnie, albo i potrójnie, kiedy to znów stanęłam ze skromnie zapakowaną czekoladą w dłoniach. Ta była, że tak powiem, wyjątkowo wyjątkowa, bo nie dość, że od Morin'ów właściwie zaczynała się moja przygoda z lepszymi czekoladami, to jeszcze jest to mój pierwszy (i jak na razie jedyny) mleczny Morin oraz... pierwsza wietnamska czekolada w ogóle.

A. Morin Vietnam lait 48 % to mleczna czekolada z ziaren z Wietnamu o 48 %-owej zawartości kakao.

Otworzyłam papierek z grafiką starej mapy, rozerwałam sreberko. Pierwszym, co mnie bardzo zaskoczyło, był niezwykle silny zapach.
Dość dziwny i trochę mało czekoladowy, ale znajomy. Tabliczka wydała mi się ciemna i twarda, jak na swoją zawartość kakao.
Może bardziej chrupała, niż trzaskała, ale jej gładkość i połysk (no i ten zapach!) wskazywały na coś znacznie wytrawniejszego.

Przy dłuższym wąchaniu uznałam, że zapach jest torfowy i minimalnie grzybowo-orzechowy, ale także znacząco mleczny. Takie tłuste, jeszcze ciepłe, mleko prosto od krowy.

Wreszcie pierwsza kostka znalazła się w ustach. 

Zaczęła rozpuszczać się w dość lepki sposób, nie zalepiła, ale stała się gęsta i w pewien sposób miękka. Wydała mi się szorstka (bardziej szorstka niż np. Domori), ale przy tym nieproszkowa. W dodatku, ona prawie w ogóle nie jest tłusta - jedyny tłuszcz zdaje się pochodzić od mleka.

W smaku natychmiast dostałam połączenie mleka i kakao, pod którym, podobnie jak w zapachu, kryło się "coś" wytrawnego. 

Najpierw skupiłam się jednak na głównych smakach, a więc lekko orzechowym kakao, którego charakterny akcent jest naprawdę silny (jak na 48 %). Wyłania się z niego minimalny i w pełni owocowy kwasek. Na pewno czułam jagody, takie bardzo dojrzałe, i... mieszankę porzeczek, malin, może z dodatkiem cytrusów... ciężko to określić.
Czuć, że jakieś owoce się tak chowają, ale jakie...? Na wyodrębnienie chyba jest za mało kakao.

Za to na za małą ilość mleka narzekać nie można. Jest ono wyraziście naturalne, momentami wydało mi się słonawe, podszyte śmietanką, ale częściej całość zalewała fala słodkawej orzechowości, kojarzącej mi się z mlekiem owczym. 

Słodycz zaś była bardzo delikatna, ale nie głęboka. Zwyczajna, tylko że doskonale trafiona z natężeniem.

Najsubtelniejszą i najbardziej pokręconą nutę pozwoliłam zostawić sobie na koniec. Była obecna cały czas, raz wyraźniej, raz niemal niewyczuwalna, ale była. To lekko wytrawny motyw w tle, taki nieco przyprawiony. Może rozmaryn, może jakieś korzenne przyprawy jak gałka muszkatołowa? To raczej tylko domysły. Jednak ten akcent strasznie kojarzył mi się z grzybowym Zotterem, bo wydawało mi się, że przewijają się w nim nuty wilgotnego torfu i grzybów, te same, co z zapachu. Były bardzo delikatne, więc nie ma sie czego bać, a ja tylko ubolewam, że nie mogłam im się dokładniej przyjrzeć z racji małej zawartości kakao i jego ogólnego, delikatnego smaku w tej tabliczce.

Morinowi należą się ogromne brawa za to, że czekolada nie jest tłusta (jak np. Bonnat) i za świetnie trafioną słodycz. To bardzo dobra czekolada, o intrygujących i niezwykle ciekawych nutkach, jednak... potrafi też trochę zirytować, właśnie tym, że to jedynie mgliste nutki. Przynajmniej toną w czymś dobrym - ogromie mleka.

ocena: 8.5/10

kupiłam: cocoarunners

cena: 5.95 £

kaloryczność: nie podana

czy kupię znów: nie

Skład: cukier, miazga kakaowa, mleko w proszku, tłuszcz kakaowy, lecytyna