Michel Cluizel Infiniti Noir 99 % ciemna

Patrząc na moje ostatnie wpisy doszłam do dwóch wniosków: na blogu wciąż jest za mało prawdziwie ciemnej czekolady i zdecydowanie za mało Cluizela (o marce pisałam przy Mangaro 65%, ale poczytać możecie też na stronie sekretyczekolady.pl). Aby temu zaradzić, był tylko jeden, bardzo przyjemny, sposób, a mianowicie: wyciągnięcie nieskończenie ciemnej i dostojnej tabliczki z szuflady i rozpoczęcie degustacji.

Michel Cluizel Infiniti Noir 99 % to ciemna czekolada, w której skład, oprócz samego kakao, którego zawartość wynosi 99%, wchodzą także tłuszcz kakaowy, cukier trzcinowy, wanilia, imbir i cynamon.

Od razu po rozerwaniu sreberka zarejestrowałam ciekawe zderzenie zapachów. Znalazło się tu coś drewnianego, ale kwiatowo-miodowego, wskazującego na jakieś 75 % kakao w tonacji dość przyprawionej - najpierw strasznie zaintrygowało mnie właśnie to, a potem zobaczyłam skład (czekolada naprawdę jest przyprawiona). Wszystko to na tle zapachu kakao rodem z suchej deserówki. Pomieszanie z poplątaniem, ale wcale nie wyszło nieapetycznie.

Przełamałam nie za grubą, ale twardą. Ciemna tabliczka o lekkim połysku trzasnęła jak gałęzie żywego drzewa.

Po chwili od zrobienia pierwszego kęsa, poczułam lekkie ściągnięcie, niosące smak lekko przytłoczonego kwasku. Przez moment wydał mi się słabo, lecz przenikliwie ostry, ale ta ostrość wypłynęła z samej czekolady... dała efekt przypraw. Nie potrafiłam sprecyzować jakich, ale czuło się to przyprawienie.

Czekolada przez cały czas przybiera postać a to bardziej suchą, a to czysto kremową. Momentami, mniej lub bardziej (a czasem nawet niezwykle), lepka a czasami... jakby z niej olej wypływał. Brzmi to jak brzmi, ale rozpuszcza się łatwo i gładko, tylko że takie dziwne wrażenie czasem sprawia.

Wraz z tym rozpuszczaniem się, przy tej przyprawionej nucie wychodzi kwasek wskazujący na coś przypalonego. Wraz z ogromną mocą gorzkawego kakao przełożyło się to na skojarzenie z przypalonym czekoladowym ciastem w towarzystwie prażonej kawy. Palone nuty były chwilami tak silne, że aż popiół nasuwał się na myśl.

Mimo wszystko, nie była to siekiera, bo uładzały to czerwone owoce, chyba głównie nie całkiem dojrzałe porzeczki. Przeplatała się tu gorzkość ze słodkawym kwaskiem.

Kiedy ssałam kawałek czekolady, w owocowej fali wyłaniały się też suszone owoce. Śliwki? Morele? Nie wiem dokładnie, na pewno jakieś suszone: kwaskowate, ale także znacząco słodkie.

Gdy kawałek robił się coraz mniejszy, prażone nuty wchodziły w orzechowe klimaty. Najpierw wychwyciłam tu słodycz pralinek z nadzieniem z orzechów laskowych, a potem to przeszło w po prostu orzechy laskowe, po chwili na myśl przyszły mi prażone orzechy włoskie... w pewnym momencie już żadnych z wymienionych nie byłam pewna i coś mi tu migdały zagrały. Takim gorzko-słodkim echem dźwięczała też tłustość i słodkawość... orzecha i mleczka kokosowego? Zrobiło się bardzo łagodnie i po prostu... słodko-gorzko.

Oj, to zakończenie było dziwne. Dziwne, ale wyjątkowo smakowite. Chyba kupiło mnie najbardziej (zaraz po tych silnie prażonych nutach, które były jakby lepiej wykonaną Wiellie's Cacao Rio Caribe 72).

Ta czekolada była bardzo zrównoważona. Wyraźnie gorzka, ale gorzka... łagodnie. To gorzkość na poziomie Zottera Bolivia 90 % połączona z prażeniem a'la Willie's Cacao Rio Caribe. Kwasek był tu obecny przez większość czasu, ale również zaliczał się do tych łagodnych nut. Słodycz była bardzo znikoma i w pełni wpasowana, a przyprawiony efekt... sprawił, że całość stała się dość charakterystyczna.

ocena: 9/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 23 zł

kaloryczność: 611,5 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie wiem

Skład: kakao, tłuszcz kakaowy, cukier trzcinowy, wanilia burbońska, imbir, cynamon