A. Morin Perou Chanchamayo 63 % ciemna z Peru

Pod koniec sierpnia dotarło do mnie, jak długą przerwę od czekolad Morin miałam. Mniej więcej w tym samym czasie zorientowałam się, że na moim blogu przerwa ta zapewne będzie jeszcze dłuższa. Przyznać muszę, że już się stęskniłam, a podczas letniego wyjazdu jakoś mi tych ciemnych, głośno trzaskających tabliczek w skromnym opakowaniu brakowało. Co jednak zrobię, gdy mi się skończą? W końcu połowę mam już przejedzoną... Na samą myśl o tym przeszły mnie ciarki. Nie ma jednak co odkładać spotkań z coraz to kolejnymi tabliczkami, bo terminy nieubłaganie lecą.

Tego dnia miałam co prawda ochotę na jakąś gorzką czekoladę, ale mimo to, sięgnęłam po tabliczkę z mniejszą zawartością kakao. A. Morin Perou Chanchamayo noir 63 % to ciemna czekolada francuskiej czekoladziarni A. Morin z ziaren kakao z prowincji Chanchamayo. Jak wiadomo, pochodzenie ma znaczenie (przynajmniej w odniesieniu do czekolad), więc wciąż pozostawało zagadką, co też przyniesie ze sobą ta konkretna czekolada.

Kiedy wyjęłam tę tabliczkę z szuflady, byłam właściwie skrajnie wykończona. Zrobiłam zdjęcia i ległam na futonie. Zbliżyłam czekoladę do nosa i... odpłynęłam. Zapach był kwaskowaty, pierwszym wrażeniem było, że nawet "mało czekoladowy". Nie brzmi to zachęcająco? Wyobraźcie sobie kwaskowatość świeżo zerwanych malin i poziomek, z których duża część jeszcze całkiem niedojrzała. 

W dotyku czekolada była idealnie gładka, jakby wypolerowana. Potem nadeszło skojarzenie z chłodnym metalem. Połamałam ją. Twarda, bardzo twarda. Trzaskała, aż miło. Był to dźwięk odrobinę "pusty" i raczej niski. 

W końcu umieściłam pierwszą kostkę w ustach. Po pierwszej, dość gładkiej warstwie, nadeszła sucha szorstkość. Następnie to się jakby wymieszało i czekolada nie była ani do końca gładka, ani do końca szorstka. Wydała mi się jakby... zakurzona? Chyba tak, dokładnie to słowo przyszło mi do głowy. 

Delikatna słodycz rozchodziła się już od początku kontaktu z językiem. Kryła się tutaj odrobinę maślano-biszkoptowa nuta. Może nawet toffi; nie karmel (palony cukier), a właśnie maślane toffi. Albo wręcz kajmak. Po chwili jednak pomyślałam: "kajmak? chyba zwariowałam, uroiłam to sobie". 

Wtedy moje rozmyślania przerwała kolejna fala smaków, tym razem słodko-kwaskowatych. Natychmiast nadeszło skojarzenie ze słodkimi naleśnikami z twarogiem i jabłkami. Lekko tłustawe ciasto; typowo polskie, bo cienkie i delikatne, a po bokach nawet minimalnie chrupiące. Jabłka? Oczywiście te kwaśne i zielone, a twaróg... hm, do tego chyba dodano śmietanki. 

A może ta śmietanka była dodatkiem do poziomek posypanych cukrem? To właśnie było kolejne skojarzenie. Malutkie, czerwone dary lasu z cukrem. 

Nadciągnęła minimalistyczna goryczka, która sprawiła, że całość skojarzyłam sobie z jedzeniem wyżej wymienionych smakołyków, podczas czytania starej książki, której cudowny zapach można było jakby wyłapać w smaku... sama nie wiem, jak to określić. 

Po chwili gorzkawość zrobiła się typowo kakaowa i lekko ściągająca. 

Nie trwało to zbyt długo, bo znów na wierzch wyszedł słodko-owocowy kwasek i tak pozostało już do zniknięcia kawałka. Ostatnie tchnienie kostki: goryczka jednak znów ściągnęła usta, ale tak ledwo zauważalnie.

Ta czekolada podniosła mnie na nogi. Po jej zjedzeniu czułam dodatkową dawkę energii, pewnie dlatego, że była taka lekka; słodka i owocowa, jednak nie mogę powiedzieć, że nie znalazłam tu cierpkości. Słabej, bo słabej, ale jednak... Co prawda, ta tabliczka nie była dynamiczna, a po prostu spokojna, chociaż zmienna. Słodycz i kwaskowaty smak mieszały się ze sobą, a czasem dołączała do nich lekka gorzkawość, ale na pewno nie gorzkość. Przyjemna, niezbyt skomplikowana czekolada.

ocena: 8/10

kupiłam: zamówiłam przez e-mail

cena: 20 zł

kaloryczność: nie podana

czy kupię znów: nie

Skład: miazga kakaowa, cukier, tłuszcz kakaowy