Domori Cacao Criollo 70 % Guasare ciemna z Wenezueli

Na rzecz rzeczy z krótszą datą ważności, zrobiłam sobie przerwę od Domori. Przyszło mi to z pewnym trudem, ale pomyślałam, że skoro i tak nie mogę znaleźć dnia spokoju, bez ogromu spraw, to mogę te czekolady zostawić sobie na czas, kiedy to moje myśli nie będą zajęte przez nic innego.

W końcu nadszedł taki jeden dzień, w którym mogłam sobie na lepszą tabliczkę pozwolić. Jak zwykle miałam problem: którą wybrać?

Postawiłam na coś wyjątkowo ciekawego; mianowicie na archetyp kakao criollo, nazwany "matką wszystkich criollo", rosnący nieopodal rzeki Guasare. Od razu w mojej głowie powstał obraz czegoś pierwotnego, nie przerabianego... Czyżby ta degustacja miała być małą historią rodzinną criollo?

Domori Cacao Criollo 70 % Guasare to czekolada zawierająca 70 % kakao criollo z wenezuelskiej plantacji Hacienda San Jose i cukier trzcinowy. Tak, jej skład to jedynie dwa składniki. Już wiedziałam, że będzie dobrze.

Piękny kartonik z delikatnym i uroczym rysunkiem szybko został przeze mnie otwarty. Tradycyjnie rozerwałam złoto-bordowy papierek i poczułam bardzo silny zapach. Drzewa z suchą, miejscami odstającą wręcz, korą, nieopodal nich polana pełna kwiatów z ich lekko drażniącym pyłkiem - to właśnie wyrysowało się na idealnie kakaowej bazie o obliczu nieco surowym, a już na pewno gorzkim. To właśnie na gorzkość wskazywał mi zapach bardzo ciemnej tabliczki o przebłyskach mahoniu i czerni. Słodkie nuty zdecydowanie trzymały się z dala, ale było w nich coś... ja wiem? Miodowego? Jakby kajmakowego.

Przełamałam cienką i lśniącą taflę. Głośny trzask, pierwszy kęs.

Pierwsze, co mi przyszło do głowy to: delikatna w swej surowości.

Oto kawałek zaczął się rozpuszczać w idealnie kremowy sposób, typowy dla Domori. Czekolada wydała mi się tłustawa, trochę jak sernik z nieco "przedobrzoną" ilością masła, co w serniku uznałabym za wadę, a w czekoladzie... zrobiło się przyjemnie: tłusto, później trochę bardziej zalepiająco i bagniście.

W momencie rozpoczęcia rozpuszczania się, doszedł mnie niemal siarczysty kwasek, który w ciągu kolejnych sekund poszedł w owocową stronę. Czarne porzeczki i maliny? To pierwsze rozpłynęło się na rzecz drugiego.

Już w momencie wychwycenia "siarkowości" czułam słodycz - była jednak na drugim planie i wydała się... niejednoznaczna. Coś się w niej kryło. Jakby nuta ogniska, drzewa... W końcu pojawiła się minimalna goryczka - również przy słodyczy właśnie. Skojarzyła mi się z miodem lipowym, który ma nieco goryczkowaty smak.

Były tu więc dwie nuty: ta miodowo-drzewna i owocowa, dwie rozwijające się jednocześnie. Nadawało to pewnej harmonii.

Przy kwasku pojawiło się lekkie ściąganie, co skojarzyło mi się z aronią, a jak tylko pomyślałam o jej ciemnych owocach, to i przybył smak jagód, przy których kwasek kompletnie zniknął na rzecz owocowej słodyczy. Kiedy zeszła się ona z tą bardziej drzewno-miodową, poczułam, jakbym próbowała czegoś lekko korzennego: rozgrzewającego.

Tu przyszły skojarzenia ze śmietanką i słodkim maślanym karmelem i... po prostu czekoladą.

Spiorunowało mnie skojarzenie z czekoladowym cappuccino (którego w sumie nigdy nie piłam). Ta tabliczka wydała mi się... ciepła.

Na koniec znów pojawiło się lekkie ściągnięcie, szczypta goryczki i długi finisz, w którym pozostał już tylko ten lekki i przyjemny efelt.

Jak podsumować całość? Jako skąpo gorzką, bardziej słodką, ale nie całkiem słodką. Nuty drzew, miodu i owoców z kategorii "jagodowej". Mimo, że samej gorzkości zbyt wiele tu nie uświadczyłam, to jest to raczej wytrawna czekolada, chociaż przystępna dla każdego.

"Cud, miód i maliny" - to powiedzonko pasuje tu, jak nigdzie indziej. :D

Chcąc porównać ją do Ocumare 77, mogę powiedzieć tylko tyle, że mimo że nuty brzmią podobnie, Guasare ma to "coś", a pewne (z pozoru może nic nie znaczące) szczegóły bardzo je różnią.

ocena: 9/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 15,73 zł (za 25 g; dostałam zniżkę)

kaloryczność: 554 kcal / 100 g

czy kupię znów: kiedyś chciałabym

Skład: masa kakaowa, cukier trzcinowy