niedziela, 1 grudnia 2019

Menakao Dark Chocolate 100 % Bold & Punchy ciemna z Madagaskaru

To chyba dość rzadkie, że zaraz na początku przygody z prawdziwą czekoladą trafiłam na markę tak specyficzną i charakterną jak Menakao. W dodatku, wydaje mi się, że trafiłam na ich najlepsze lata, ponieważ jakiś czas po tym, jak przetestowałam całą ofertę, Menakao trochę złagodniało i wprowadziło drobne zmiany. Prawdopodobnie by trafić do szerszego grona, być może na podium różnych konkursów, na salony... A według mnie to już nie było to, mimo że sądziłam, że zmian kolosalnymi nazwać raczej nie można (to po porównaniu tabliczek z chili: recenzja z 2015 starej oraz recenzja z 2016 porównawcza starej i nowej). Problem stanowił też brak ciekawych nowości, nuda wśród nich. Jakoś przypadkiem trafiła do mnie setka z linii odświeżonej. Jeśli mam być szczera... bardzo się z niej ucieszyłam. Pamiętam bowiem niewiele setek, które tak i w taki sposób mi odpowiadały, jak Menakao Dark Chocolate 100 % Bold & Punchy.

Menakao Dark Chocolate 100 % Bold & Punchy to ciemna czekolada o zawartości 100 % kakao z Madagaskaru.

Zaraz po otwarciu poczułam przepiękny, słodki splot cytrusów i wyrazistego grejpfruta, podchodzących pod pewną cytrusową kwiatowość (drzewek cytrusowych). Wymieszany był z nabiałowymi, trochę łagodniejszymi akcentami oraz sugestią czegoś, czego najpierw nie umiałam nazwać. Był to taki "ciepły konkret", ale nie do końca prażenie czy pikanteria (w końcu nazwałam to sobie "sosem BBQ na kwaskawych pomidorach").

Ciemna, z wyglądu całkiem zwyczajna tabliczka była twarda i jakby gęsta przy łamaniu, ale niekłopotliwa. Wydawała "przetrzymany" trzask żywych, nie za grubych gałązek, ujawniając minimalnie ziarnisty przekrój.
W ustach rozpływała się dość opornie, bardzo powoli. Zmieniała się w jakby zbito-podsuszoną, lekko szorstką grudkę gęstego kremu. Odznaczała się tłustością, na którą jednak cały czas nie zwracałam uwagi, gdyż mniej więcej od połowy czekolada przypominać zaczęła mleczne, gęstsze twory (np. kefir) i opływała ogromem soku, jakby wyciskanym ze świeżego owocu.

Gdy tylko zaczęłam robić pierwszy kęs, w ustach eksplodował mi grejpfrut zespojony ze słodyczą. Ta należała do bardzo dojrzałych pomarańczy i mandarynek. Mandarynek słodziuteńkich i zapraszających do zabawy kwiaty oraz mleczność / maślaność, przy których miejsce spróbowało znaleźć pewne ciepło (prażenie... orzechów?).

Nagle wszystko przecięła kwaśność - jakby ktoś przeciął cytrynę i wycisnął z niej sok. Rozpłynął się na wiele kierunków: cytrusowy i bardziej nabiałowy. Ten drugi motyw nabrał cierpkości. Najpierw była to kwaśna śmietana i cierpki jogurt grecki, a zaraz cała mieszanka... Kefir / maślanka oraz charakterniejszy twaróg rozgościły się na dobre. Mniej więcej w połowie to one dominowały, potem dopuszczając do głosu coraz więcej słodyczy. Kojarzyła mi się lekko karmelowo, lekko owocowo-kwiatowo za sprawą rześkości uzyskanej poprzez soczystość.

W drugiej połowie rozpływania się kęsa słodycz skusiła do dołączenia lekką pikanterię. Oto od goryczki grejpfruta odłączyła się nutka bardziej prażona, najpierw obracająca się przy cytrusach, przechodząca przez... ziemię? Coś lekko prażonego i kwasowatego i... w końcu mniej cytrusowego zarazem? Właśnie mniej więcej tu określiłam zapach jako sos BBQ na kwaskawych pomidorach. Było to dość wytrawne i niespotykane... Po chwili zreflektowała się sama prażoność i jakby próbowała ukryć to orzechami... plątała się w różnych kierunkach i ustabilizowała się jako kawa. Cierpkawa kawa, mocny grejpfrut naturalnie dosłodzony słodkimi cytrusami oraz podbity kefirem i goryczkowatymi orzechami.

W posmaku pozostał bukiet cytrusów, lekka kwiatowość spajająca to z nabiałem i kwaśnością... trochę inną.

Kompozycja, jak na setkę, zaskakująco słodka. Dość kwiatowa i powalająco nabiałowo-cytrusowa. Mam tu na myśli grejpfruta i słodkie cytrusy, którym stateczności dodała wyśmienita kawa. Nie zabrakło też zupełnie wytrawniejszych nut, jednak wpasowały się.
Przepyszna setka. Wcale nie taka atakująca mocą, acz wyrazista i uderzająca smakowitością. Muszę przyznać, że pyszna. Może i pod względem smaku, a już na pewno struktury, wolałam poprzednią wersję, acz w tej moje serce zdobyły intrygujące, nowe aspekty.

Wróciwszy do mojej recenzji poprzedniej wersji wiem jedno: na pewno zmienili coś w sposobie produkcji. Inna, bardziej kremowa struktura i smak... bardziej wytrawny niż owocowy. Chyba coś z prażeniem kombinowali. Cierpki nabiał, grejpfrut i słodziutkie cytrusy bez zmian, ale właśnie więcej nut w sferze gorzkości (mimo że delikatnej) się doszukałam (ciepło orzechów, trochę kawy).
Pozwolę sobie jeszcze nadmienić, że teraz tak powtarzałam "kefir", wcześniej "twaróg" - wtedy jadłam specyficzny twaróg (Zambrowski), teraz nieco inne (Jana, FigAnd, Mleczna Zagroda), chodzi o jedną nutę.


ocena: 9/10
kupiłam: dostałam od Sekrety Czekolady
cena: -
kaloryczność: 635,74 kcal / 100 g
czy kupię znów: mogłabym wrócić

Skład: ziarna kakao

8 komentarzy:

  1. Czułaś w niej słodycz? Dla mnie to dobra wiadomość, ale obawiam się, że ja bym jej nie poczula, ani tych wszystkich smakowitych nut o których piszesz - gorycz by mnie zmaltretowała :D ale przynajmniej konsystencja wydaje się być w moim guście :)
    Btw, ja uwielbiam twaróg marki Lidla, najbardziej kremowy i mleczny jaki znam ^^ polecam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja właśnie nabiału z Lidla nie lubię, więc tego twarogu nie próbowałam. A ma ten taki specyficzny kwasek? Bo niektóre marek własnych wydają mi się z niego wyprane.

      Usuń
    2. Właśnie nie ma kwasku, jest niemal słodki, dlatego mi baaardzo smakuje ;D

      Usuń
    3. Dla mnie twaróg bez kwasku to jak czekolada bez choćby cienia kakao.

      Usuń
  2. Zapoznałam się z marką dzięki Basi, od której dostałam tabliczkę mleczną waniliową. Z popularyzowaniem czekolad - a w zasadzie czegokolwiek, także muzyki - mam problem. Wiadomo, że marka/kapela/cokolwiek chce trzepać hajsy i celować szeroko, ale kiedy słyszę w radiu niszową piosenkę, którą odkryłam kilka lat wcześniej, czuję żal (obecnie mam tak z Glass Animals, których stare utwory nagle są puszczane w radiu). Niszowość tego, co kochamy, pozwala się poczuć wyjątkowo... nam. Tak naprawdę powinno się życzyć ulubionym markom itd. jak najlepiej, NO ALE zgrzyt jest.

    Gdybym nie wiedziała, że to setka, po samym opisie bym chciała (pomijając konsystencję). Setki jednak nie chcę za nic w świecie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja po zjedzeniu uwierzyłabym, że to nie setka.

      A co do popularności... Osobiście np. wolę mieć mniej czytelników, ale pisać co i o czym chcę. Ale z punktu widzenia firmy, zarabiania, a ewentualnych strat? No niby potrafię zrozumieć, ale właśnie. Zostaje ALE.

      Usuń
  3. Może przy następnych zakupach się skuszę i wrócę do jakiejś Menakao, bardzo lubię madagaskarskie kakao.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mają też nowości... Zaryzykowałam i kupiłam. Może powrót do korzeni zrobili?

      Też uwielbiam ten region.

      Usuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.