First Nice chałwa sezamowa o smaku waniliowym

Od razu po tytule część osób pewnie wywnioskowała, że nie jest to post dla nich, dlatego, że wiadomo, chałwę można albo bardzo, bardzo lubić, ale nienawidzić. Ja (co chyba oczywiste ze względu na dzisiejszą recenzję) zaliczam się do pierwszej grupy. 

Jako dziecko nienawidziłam chałwy, a jak ktoś próbował mi wytłumaczyć, że to słodycz, a w dodatku zdrowy, parskałam mu śmiechem w twarz. W końcu jednak się przekonałam (całkiem niedawno) i teraz po prostu uwielbiam chałwy. Ta Lidla była jedną z pierwszych, które mi posmakowały. Co prawda, skład nie należał do najlepszych, ale były słodkie i smaczne. Potem odkryłam, że chałwę łatwo robi się samemu (sam sezam i miód - poezja) i dodatkowy plus: można do niej dodać co tylko się chce i przez dłuższy miałam przerwę w kupowaniu chałw.

Podczas ostatniej wycieczki do Lidla (miały być śliweczki, może jakaś rybka wędzona, ser i zero słodyczy, bo w szufladzie niedługo zabraknie miejsca) moje oczy dostrzegły jakąś zmianę na półce ze słodyczami. Nowe chałwy? E wyglądają jakoś tanio i badziewnie. Chwila... przecież to moi chałwowi prawie-ulubieńcy z inną szatą graficzną! Zawył alarm. Przecież zawsze jak zmieniają opakowanie... o, nie. Czy to znaczy zmianę składu i smaku? Musiałam, po prostu musiałam kupić i się przekonać. Skład brzydki, ale taki też był. Wydaje się dłuższy niż był. Z brzydkiego zmienili na dłuższy-brzydszy. Trudno. Sklepowe chałwy zazwyczaj tak mają, więc będę oceniać tylko smak chałwy sezamowej o smaku waniliowym First Nice.

Otworzyłam, powąchałam. Pachnie sezamem (46,2% sezamu...) i czymś słodkim. Chałwowy baton jest pokryty jakby cukrową warstwą, co próbowałam złapać na zdjęciu, ale chyba się nie udało. Tak, to na pewno jest cukier. Zgarnęłam to palcem, polizałam. Cukier. Nie tłuszcz z sezamu, a głównie cukier. Znaczy, nie ma co ukrywać, chałwa jest tłusta, ale niestety za sprawą innych tłuszczy niż tych z sezamu.

Wróćmy do smaku. Ugryzłam. Czuć delikatny smak sezamu, który mi odpowiada. Goryczka zawitała gdzieś w tle, za sprawą, jak się domyślam, długiego prażenia, ale nie przeszkadzała mi ona ani trochę. Łączy się on ze słodkością, niestety cukrową. Miodu nie wyczułam, no chyba, że to taki sztuczny miód jak ze sklepów, ale takiego nie jadam i nie wiem za bardzo jak smakuje. Chałwa skleja zęby, ale znowu... nie za sprawą tego, że jest chałwą, a przez cukier. Taki rozklejony, klejący cukier. I syrop glukozowy, który czyni ją jeszcze słodszą, niż uczyniłby to sam cukier.

Wanilię w zapachu można wyczuć (szkoda, że to sam aromat), a w smaku... ani trochę, przez tę słodycz, która góruje nawet nad smakiem sezamu momentalnie. Jest tłusta za sprawą utwardzonych tłuszczy, co po prostu czuć.

Ogólnie powinni zmienić nazwę z chałwy sezamowej o smaku waniliowym na chałwę cukrową o smaku sezamowym. Wydaje mi się, że była kiedyś lepsza, a może to po prostu ja się przyzwyczaiłam do chałwy domowej robionej? Nie jest ohydna, ja ją nawet ze prawie smakiem zjadłam. Dla kogoś lubiącego chałwy bardzo słodkie, może smakować. Szkoda mi tylko wspomnień, które z nią wiązałam, a tu coś takiego. 

Ocenę wystawiam biorąc pod uwagę smak i cenę, w kategorii: sklepowe chałwy.

ocena: 7/10

kupiłam: Lidl

cena: 1.89 zł

kaloryczność: 518 kcal / 100 g

czy znów kupię: może kiedyś (patrzcie, co lenistwo robi z człowiekiem)