Mesjokke Mystery Dark 72 % #3 ciemna z Kongo

Kiedyś zaczynając przygodę z nieznaną marką czekolad lubiłam zaczynać od najniższej zawartości kakao lub od potencjalnie najmniej smacznej. W przypadku niderlandzkiej marki Mesjokke byłam jednak jakaś podejrzliwa, więc z czterech zakupionych na pierwsze spotkanie wybrałam, jak mi się wydawało, najbardziej wpisaną w moje klimaty - ciemną i tajemniczą. Miałam nadzieję, że nie będą to czcze słowa. Była ciemna, zrobiona na tajemniczą, ale i prawie nic o niej w internecie nie napisano. Jak się później okazało, z tajemnicą chodzi o to, że ta czekolada się zmienia - wychodzą różne edycje z różnego kakao, a producent nie ujawnia, jakiego. Moja pochodziła z edycji trzeciej, czyli chyba z Kongo (nuty by się zgadzały).

Mesjokke Mystery Dark 72 % #3 to ciemna czekolada o zawartości 72 % kakao z Kongo.

Po otwarciu poczułam bardzo, bardzo słabiutki zapach. Najpierw skupiłam się na owocach, bo był w pewien sposób rześki. Pomyślałam o trawie, drzewach i... o jakiś słodkich i wodnistych owocach, np. melonach. W czasie degustacji wywąchałam też coś bardziej esencjonalnego, niż wodnistego i słodko-kwaskowatego - jakby marakuja i śliwka?

Ciepła moc kakao też wydała mi się jakaś leciutka, ale określiłabym ją jako drzewa i ciepła ziemia, może coś asflatowego.

To, jak delikatny był zapach nie współgrał mi z głębokim, ciemnym kolorem. Trzask wydał mi się jakiś suchawy, a cała tabliczka dziwnie pudrowo-tłusta. W ustach... nie dość, że okazała się pudrowo-pylista, to jeszcze rozpuszczała się szybko na "tłustą gamołkę".

W smaku w pierwszej chwili poczułam jednak gorzkawość. Najpierw niepaloną, choć wydawała się pochodzić od dymu. Dym... unoszący się nad asfaltem? Nad drogą prowadzącą przez las... To tak bardziej obrazowo, ale równocześnie do głowy przyszła mi masa czekoladowa - właśnie o takim smaku, ale masa, nie czekolada.

W tle doszukałam się przebłysku delikatnego "słodko-kwasku" nieśmiałej marakui (?... "rozmytej towarzystwem melona"?).

Szybko pojawiła się także słodycz. Najpierw pomyślałam o palonym karmelu, który nadał całości bardziej palonego, niż dymnego wydźwięku, potem, gdy wzrosła, przypominała bardziej jakieś cukierki toffi. Śmietankowo-maślane i słodkie. Tu wkradał się lekki kwasek.

Był to smak suszonych i wędzonych śliwek, w porywach może też trochę świeższych (ale wodnistych, jak z zapachu). Dominowały te suszone, do pary z rodzynkami, które swoje korzenie niewątpliwie wywodziły z toffi.

"Masa czekoladowa" przywoływała odległe skojarzenia z orzechami, których smak został jakby zneutralniony (taki mniej wyrazisty), a więc wpisujący się w drzewno-zbożowe, niemal zbożowo-suszonoroślinne klimaty (podobnie orzechowo-zbożowa była Original Beans Femmes de Virunga 55 %). Postawiłabym na laskowe. Zwykłe orzechy laskowe, trochę palonych nutek drzew, ziemi... Może prościej byłoby to nazwać po prostu nutą ziół, ale... nie była to ziołowość (jak mogliby to niektórzy zrozumieć), a taki suchawo-roślinny smaczek.
Na pewno im bliżej było końca, tym bardziej rosła słodycz tejże "masy".

Śliwki i ledwie ciągnący kwasek wraz ze słodyczą maślanego toffi i tą "neutralnością" orzechów (i zboża?) przy "masie czekoladowej" zaczęły udawać jakby coś jogurtowego...? Bardzo słodki, z leciutkim kwaskiem, gęsty i proszkowy jogurt czekoladowy ze śliwkami i ziarnami w formie tabliczki.

Na koniec pozostawal posmak bardziej palony, owocowa wodnistość śliwek, melonów...? A także poczucie za silnej, choć jakiejś mdłej słodyczy.

Nie mogę powiedzieć, że czekolada nie była smaczna. Podobały mi się jej dymno-palone zapędy (takie niepalono-palone w punkt), a i śliwkowość była bardzo miła. Żałuję, że delikatniejsze owoce były jakby stłamszone (w tym bukiecie smakowym jak nic przydałaby się silniejsza, kwaskowata marakuja, jogurt czy coś) , a słodycz nijaka i za silna. Gorzkawość niby też ładnie się rysowała, ale jakoś tak nie porwała mnie. Nie podobała mi się struktura (czego uwieńczenie stanowiło skojarzenie z jogurtem z ziarnami - jeden z gorszych produktów, jaki można zrobić).

Co ciekawe, dym, paloność, maślaność i a także "namotana" nie żywa, a suchawa ze śliwkami, a nawet gumiasto-dziwna (Mesjokke była jednak po prostu kiepska, a GR niecodzienna) konsystencja przywodziła na myśl Georgia Ramon Congo Forastero & Trinitario 100 %, czyli również z Kongo (to dało mi do myślenia i zaczęłam szukać info o Mesjokke).

ocena: 7/10

kupiłam:  Sekrety Czekolady

cena: 14,99 zł (za 41g)

kaloryczność: 594 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: kakao, cukier trzcinowy, lecytyna sojowa (max. 0,4%)