środa, 26 czerwca 2019

Milka Choco Jelly mleczna z żelkami, drażami kakaowymi i strzelającymi cukierkami

Są takie słodycze, których nie zjem za nic w świecie, są takie, których nie cierpię i omijam, ale z tej kategorii jest też szufladka: "nie lubię, ale wiem, że nie umrę, jak bym miała zjeść, pod warunkiem, że...". Żelek nie jem, do ich twardości czy tego jak wlepiają się w zęby oraz cukrowości czuję po prostu obrzydzenie, paniczny strach... aczkolwiek dopuszczam zjedzenie paru miękkich Nimm2 Słodki Sad (spróbowałam dzięki - albo przez - Mamie). Ok, wiem więc, że zjedzenie żelek mnie nie zabije. Dodanie ich do czekolady? Coś takiego mi ni jak do czekolady nie pasuje, choć parę dzieciaków pewnie przyciągnie. Co innego strzelające cukierki. Takie jakieś Zozole nigdy nie mnie ciągnęły (nigdy nie lubiłam cukierków, a już twardych w szczególności), ale akurat strzelające malutkie cukierki w czymś wydają mi się fajnym pomysłem dla najmłodszych. Nie dla mnie, ale jak coś nienachalnie sobie by strzelało w przeciętnej czekoladzie - w sumie nie demonizuję. Dzisiaj prezentowaną jadłam jak tylko weszła - wtedy wydała mi się średnia. Teraz kupiłam ją tylko dlatego, że zmienili jej wygląd, chciałam mieć stare opakowanie i ładniejszą do zdjęć, a w sklepie znalazłam porzuconą i samotną, więc się zlitowałam. To też okazja, by porównać tabliczki-wariatki konkurujących marek, a więc Wedla Bombową i Milkę właśnie.


Milka Choco Jelly to mleczna czekolada o 30 % zawartości kakao z "gumowymi żelkami 7%, drażami kakaowymi 6% i strzelającymi cukierkami 4%".

Po otwarciu poczułam cukrowy zapach mlecznej czekolady, która tu miała jeszcze jakiś bardziej cukierkowy motyw. W sumie chyba typowa Milka, acz taka cukierkowa.

Tabliczka, mimo iż dość tłusto-ulepkowata, była twarda. Lekko trzaskała przy dotyku i wydała mi się łamliwie-krucha, pewnie z racji dodatków.
W ustach rozpływała się gładko i łatwo, kremowo oraz tłusto-rzadkawo. Rzadkość tę podbudował strzelający cukier / cukierki, bo głównie za jego sprawą ust nie zalepiała gęsta masa (a szkoda).
Szybko zaczęły pojawiać się pojedyncze pyknięcia. Ich nasilenie, moc narastały z czasem. W pewnym momencie (mniej więcej w połowie rozpływania się kęsa) strzelała / musowała naprawdę mocno, ale nie czułam się nieprzyjemnie bombardowana.
Żelki okazały się początkowo chwilowo twarde, ale szybko mięknące, rozpływające się nie za szybko. Po rozgryzieniu strasznie oblepiały zęby. Strukturę miały gładką, chyba pomiędzy żelką, a gumą rozpuszczalną. Męczyły mnie.
Drażetki, też twarde początkowo, były tworem typowym z tego rodzaju. Chrupiąca, zaskakująco grubawa skorupka skrywała gęsty, grudkowato-margarynowy środek. Te z czasem rozchodziły się, rozpływały.

W smaku to cukier otworzył kompozycję, choć szybko i mało wyraziste mleko do niego dołączyło. Miało to ulepkowato-dziecięcy wydźwięk, bez nut taniochy. Czekolada sama w sobie nie wydała mi się przesiąknięta dodatkami. Je czułam dopiero, gdy trafiłam na nie językiem lub gryzłam.

Skorupka draży to smak sztucznawego cukru. Niestety (z racji grubości) właśnie ona dominowała nad smakiem środka. Strasznie podbijała słodycz czekolady. Nie podobało mi się to ani trochę. Szybko zgryzione jakoś tam uszły, bo ich środek był po prostu przeciętny. Drażo-czekoladowy, kakałkowo-margarynowo tani, ale bez tragedii. Nie dodały kakaowości - nie ma co na to liczyć, ale przynajmniej (jako twór kakaowy) jakoś tam pasowały do czekolady (na pewno o wiele bardziej niż żelki).

Żelki przede wszystkim były słodkie i sztuczne. Jednoznacznie kojarzyły się z gumą balonową na początku, potem z jakimś różowo-winogronową glutem (gumą? może i żelką?), a pod koniec... z obrzydliwie słodko-sztucznym syropem malinowym dla dzieci (?) i czymś... glutowato-różowym, cukierkowym, ale nie wiem czym dokładniej.

Strzelające cukierki w smaku prawie nic nie wnosiły, choć sprawiały wrażenie po prostu słodkich (chyba że nie miały smaku własnego?). Gdy jednak się ich więcej skumulowało lub gdy kilka rozgryzłam, wydawały się odrobinkę kwaskowate (ale mogło mi się wydawać).

Całość wyszła bardzo, bardzo słodko. To po części typowo dziecięce połączenie cukru i mlecznoczekoladowości, ale z dodatkową nutą sztucznych cukierków. Dodatki przełamały smak czekolady, ale nie słodycz, bo... dodały swoją własną. Mam wrażenie, że Milka jest na tyle słodka (ale nie głęboko czekoladowa), że świetnie pasuje jako baza pod takie dziwactwa. Jej smak, a smak dodatków całościowo wydał mi się wyważony, spójny.

Po wszystkim pozostał posmak cukrowo-mlecznej czekolady oraz sztuczny posmak gumowo-cukierkowy (trudny do określenia) i cukrowo-drażowy. Wszystko to przełożyło się na niesamowitą cukrowość i przecukrzenie, jednak czuć, że miało to swoistą logikę smaku. Cukierkowość wpasowała się w cukrową milkowość - nie było tu żadnych mocniejszych owocowych motywów, tylko ten smak żelek... Przeciętne draże i czekolada na ich poziomie z fajnie strzelającym efektem wystarczyłaby. Te żelki mi tam ni jak nie pasują. Gdyby chociaż ich mniej było... Draże jakoś się w czekoladowość wpisują, ale one? Kojarzą się z "różowym glutem" i tyle.

Tabliczka w sumie jest przyjemną propozycją dla najmłodszych, jej wykonanie nie najgorsze, tylko no... żelki. Nie takie i nie tyle. To bym zmieniła. Właściwie tylko one stanęły na drodze do tego, bym zjadła więcej niż cztery średnie kostki. Akurat miałam ochotę na zasłodzenie i takie ot, żeby coś sobie postrzelało (po sesji byłam umęczona jak nie wiem co), ale te żelki mi wydały się zbyt dziwne, i zbyt poukrywane by ryzykować, że znowu na jakąś trafię.

Pomysłowa, fajna biorąc pod uwagę masowy rynek, a jednocześnie zrobiona o wiele lepiej niż np. taki Wedel Bombowa, która to była zła już jeśli chodzi o samą czekoladę, nasiąkniętą kiepskimi drażetkami i oszukańcza - bo np. moja pozbawiona owych drażetek i tylko z jedną żelką. I właśnie wolę wedlowskie żelki - to bardziej owocowe galaretki. W tej sprawie (ale tylko tej!) Milka przegrała. Gdyby tak te żelki wyszły jakoś inaczej, uznałabym ją za równie obiektywnie przyjemną co Bubbly Alpine Milk.
Po czterech kostkach, reszta trafiła do Mamy. Bardzo podobał jej się strzelający efekt, z przyjemnym uśmiechem uznała, że drażetki w czekoladzie są śmieszne, tylko "żelki zupełnie zbędne, niedobre, lepi się to to do zębów i ni jak nie pasuje". Stwierdziłyśmy, że galaretki wyszłyby o wiele lepiej - wszak galaretki w czekoladzie występują powszechnie, a żelki... Obie stwierdziłyśmy, że i żelka może jakoś tam smakować (Mama ogólnie lubi miękkie, słodkie żelki), ale te były po prostu złe.


ocena: 7/10
kupiłam: Biedronka
cena: około 6 zł (promocja)
kaloryczność: 510 kcal / 100 g
czy kupię znów: nie

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, odtłuszczone mleko w proszku, miazga kakaowa, serwatka w proszku, tłuszcz mleczny, syrop glukozowy, skrobia, lecytyna sojowa, pasta z orzechów laskowych, kakao w proszku o obniżonej zawartości tłuszczu, laktoza, pełne mleko w proszku, substancje glazurujące (guma arabska, wosk pszczeli biały i żółty, szelak, wosk carnauba), barwniki (antocyjany, ryboflawiny, karoteny, czerwień buraczana, dwutlenek tytanu, tlenki i wodorotlenki żelaza), olej palmowy, aromaty, kwas cytrynowy, dwutlenek węgla

12 komentarzy:

  1. Ja uwielbiam strzelające czekolady! Bombowa Wedla jest wg mnie przepyszna, właśnie czekolada jest w niej najlepsza :D chyba trafiłaś w niej na jakąś słabą partie bo w mojej było calkiem sporo żelków :/ milkę też bym z chęcią zjadla, ale w mniejszym formacie. Takie duże tabliczki trochę mnie męczą,bo nie lubię jeść kilka dni z rzedu tego samego :p

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pewnie tak, ale sama czekolada mi ogólnie nie odpowiadała zbytnio.

      Kilka dni w życiu bym się nie podjęła jej jeść. Takie to mamine są, większość przejmuje i ja mam spokój.

      Usuń
  2. Z chęcią byśmy spróbowały ale ta tabliczka jest zdecydowanie za duża :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A z rodzinki nikt na taką się nie połakomi, byście kiedyś trochę podkraść mogły? :P

      Usuń
  3. Nie spodziewałam się, że zrecenzujesz ją szybciej niż ja. Ba! że w ogóle po nią sięgniesz. To jedna z ostatnich Milek, na które mam wielką ochotę, niestety rozmiar... wiadomo. Smaki i posmaki bajecznie plebejskie. Strzelanie, mimo że się udało, nie jara mnie. Wabikiem na mnie jest połączenie czekolady z żelkami. Nie wiem dlaczego. Zdecydowanie chcę czeko kiedyś spróbować.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gdyby nie Mama, na pewno bym nie zrecenzowała.
      Strzelanie mnie tak nie jara, draży nie lubię, żelek nie cierpię, ale to wszystko wydaje się takie... kojarzy mi się z jakimś wesołym miasteczkiem, tak abstrakcyjnie, "śmiechowo" jak to moja dawna przyjaciółka mówiła, że jakoś tam mnie zaciekawiło. Ok, żelek nie cierpię, ale przysięgam, że te są wyjątkowo złe. W dodatku z Milką się tak kłócą... Nie wierzę, że to piszę, ale do Barona by bardziej pasowały. W nadziewanych Millano nie raz czułam taki pseudoowocowy akcent (według mnie paskudny) i naprawdę to chyba tylko w takim tworze jakoś mogłyby współgrać. Tak to nie, tragedia, gdy najbardziej liczysz na żelki z tych dodatków.

      Usuń
    2. Z wesołym miasteczkiem to i mnie się ta czekolada kojarzy. W ogóle przydałoby się wybrać w końcu na jakieś. Szkoda, że mam porę jedzenia słodyczy wieczorem + nie wyobrażam sobie urządzenia degustacji wśród obcych i na dworze, bo inaczej zabrałabym ją na wesołe i zjadła tam dla wzmocnienia wspomnień.

      Usuń
    3. Ja z wesołymi miasteczkami to mam tak, że... nie lubię ich i jednocześnie uważam, że są super. Nie lubię tłumów, dzieci, nie kręcą mnie rzeczy, na których jest się do góry nogami. U mnie pora na słodycze to rano ("przedśniadanie" - gdy wychodzę na uczelnię o głupiej godzinie i jem wtedy późne śniadanie) albo popołudniu to też nie bardzo.
      O, czyżbyś też nienawidziła jeść na zewnątrz? Jedyne miejsca, gdy tak jem to góry, ale to co innego, bo jak się kilka godzin zapierdziela to zjeść i tak tam trzeba, więc się przyzwyczaiłam. Chociaż nie umiałabym wziąć w góry np. Zottera, Idilio Origins, Original Beans itp.. Gorsze, z chrupaczami to co innego.

      Usuń
    4. Nie lubię jeść poza domem, ale w cywilizowanych warunkach - w pracy, u mamy itd. - zjem. Czuję ogromny dyskomfort, gdy jem na dworze. Sama czy wśród ludzi, jeden pies. Np. przed koncertami jadłam na dworze, mega nieprzyjemne.

      Usuń
    5. Brzmi jak mój koszmar.
      Ja nie lubię jeść przy ludziach niby mi znanych, ale niezbyt. Przy bliskich - spoko, w restaurach też, bo wtedy inni goście dla mnie nie istnieją. O ale właśnie - za nic nie rozumiem ogródków przed restauracjami. Jak można lubić tam jeść? Już nie wiem, czy gorzej byłoby latem w upale czy zimą przy takich dziwnych paleniskach.

      Usuń
  4. Jadłam to kilka lat temu jak tylko weszło na rynek niemiecki i nie wspominam dobrze tej czekolady

    OdpowiedzUsuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.