Michel Cluizel Maralumi Milk 47 % ciemna mleczna z Papui-Nowej Gwinei

Od samego początku do firmy Michel Cluizel nastawiłam się bardzo pozytywnie. Ciemna z plantacji Mangaro na Madagaskarze była tak złożona i cudowna, że od razu zdecydowałam się na kupno pełnowymiarowych tabliczek, mimo że wcześniej sklep Sekrety Czekolady sprezentował mi cztery neapolitanki. Uznałam, że tym czekoladom muszę przyjrzeć się dokładniej, skoro mam taką możliwość. Kiedy przyszła do mnie paczka z czterema 70-cio gramowymi czekoladami, w pierwszym momencie nie wiedziałam, od której zacząć. Spisując daty ważności na kartkę rzuciło mi się w oczy, że właśnie ta tabliczka ma datę do 3-go marca, czyli do moich urodzin. Wygląda, na przeznaczoną dla mnie! Z tego powodu po prostu musiała być pierwsza. :)

(Wyprzedzając pytania - zjadłam ją dużo wcześniej, a recenzja po prostu poczekała w kolejce do publikacji.)

Michel Cluizel Maralumi Milk 47 % to mleczna czekolada o 47 %-owej zawartości kakao, którego ziarna pochodzą z Papui-Nowej Gwinei z plantacji Maralumi.

Wyjęłam z tekturowego i elegancko prostego opakowania dość cienką tabliczkę owiniętą w sreberko. Gdy tylko zabrałam się za rozrywanie go, poczułam wyrazisty zapach śmietanki i kakao w kontekście owoców leśnych. Kakao było tak charakterne, że przez pierwszy ułamek sekundy mój mózg zareagował jak na ciemną tabliczkę.

Zobaczyłam ją. Piękna, lśniąca i głęboko brązowa, lekko rudawa.

Przy łamaniu okazała się twardawa, lecz nie trzasnęła. Po umieszczeniu w ustach pierwszej kostki, poczułam ogrom mleka, śmietanki i moc kakao, w której już w pierwszych sekundach ujawniła się lekko cytrynowa nutka. Po chwili gładko przeszła w smak skórki, żeby w końcu zupełnie przeobrazić się w limonkę z jej lekką goryczką.

Nuta mleka także zaczęła się rozwijać. Świeże, naturalne i bardzo tłuste mleko. Szklanka chłodnego mleka w upalny dzień...

Goryczka z kolei, wraz z minimalną cierpkością, zaczęła przechodzić w lżejsze nuty. 

Znów zrobiło się bardziej owocowo. 

Wyraźnie czułam tu nuty owoców leśnych, z malinami na czele. Słodkie i zarazem soczyście kwaskowate. Zaraz! To był kwasek porzeczki, ale słodycz pochodziła już od... jagód, które lada moment zaczęłyby gnić.

Tu nadeszło dziwne skojarzenie z landrynką i cukrem pudrem. Jagody posypane cukrem pudrem? Malinowe landrynki?

Kakao zrobił się bardziej "tylko kakaowe" co przyniosło skojarzenie z nugatem z Zotter Verjuice. Trwało tylko przez moment, a ja poczułam ogrom śmietany.

12 %-owej śmietany? Nie... to był bardziej jogurt grecki. Z wyżej wymienianymi owocami, z małą tylko zmianą. I jednak śmietana. Teraz maliny były bardziej... kwaskowato truskawkowe? Dosłownie na sam koniec.

Przez cały czas nad wszystkim czuwała słodycz, dopełniała wszystko. Była niezwykle łagodna, w żaden sposób nie narzucająca się.

Po zniknięciu ostatniego kawałka pozostawał posmak bardzo mleczno czekoladowy, albo jak po dobrym latte... w towarzystwie owoców.

Konsystencja? Bardzo dobra, ale nie ma co tu się rozpisywać. Tłusta w kontekście mleczno-śmietankowym, lekko zalepiającą w sposób bardziej rozrzedzony i na pewno kremowa, chociaż nie aż tak, jak kremowe potrafią być np. Domori.

To bardzo delikatna i lekko słodka, wyraziście śmietankowo-mleczna czekolada. Kakao ukazuje swoje walory, chociaż dla mnie mogłoby być jeszcze nieco silniejsze. Tutaj jednak od razu czuć, że głównym składnikiem jest mleko i... ta tabliczka jest wspaniała w swojej mleczności.

Z Nowej Gwinei jadłam dopiero tylko Pralusa 75 % i powiem, że... pojawiają się tu podobne owocowe motywy. W Pralusie oczywiście o wiele intensywniejsze (zawartość kakao robi swoje), ale cytryna i truskawki (w dzisiaj recenzowanej właściwie bardziej maliny) chyba są charakterystyczne dla regionu.

ocena: 9/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 19 zł

kaloryczność: 599 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: pełne mleko w proszku, kakao, tłuszcz kakaowy, cukier, wanilia burbońska