Andrea Stainer White Chocolate with Poppy Seeds biała z makiem

W zasadzie żadnych świąt nie obchodzę (mam tu na myśli zarówno religijne, bo jestem ateistką, jak i np. urodziny, bo nie lubię), nie wiem, dlaczego jakieś tam dni miałyby się czymś różnić od innych. Przyznaję się jednak, że lubię historie związane z niektórymi, pewne "dodatki" (np. odpustowe lampki, mroczna otoczka halloween). Mogłyby nie istnieć, ale jak już są... To korzystam, np. zamawiając "świąteczne czekolady" czy kiedyś kupując rogale świętomarcińskie, które u mnie pojawiały się tylko w listopadzie. Obecnie nie budzą we mnie większych emocji, ale zamiast rogala z makiem postanowiłam sięgnąć po czekoladę z makiem. Musiałam się jakoś zmotywować do otwarcia białego Stainera, bo mleczny curry strasznie mnie zasłodził, a po białym nie spodziewałam się niczego lepszego. I pomyśleć, że kupiłam tylko dlatego, że "o, mleczna czekolada z makiem? to może być smaczne"... Taak, na stronie było napisane, że to mleczna, a ja - durna! - nie przyjrzałam się zdjęciu.

Andrea Stainer White Chocolate with Poppy Seeds to biała czekolada z makiem.

Po otwarciu poczułam słodki zapach białej czekolady, kojarzący się z lodami z ogromną ilością mleka w proszku. Nie spodobało mi się to.

Gruba tabliczka była twarda i trochę krucha przez - jak się wydawało - sporą ilość maku. Już ręce nieco tłuściła, dlatego zdziwiłam się, gdy w ustach rozpływała się po prostu tłusto-kremowo, raczej jak zagęszczone mleko niż tłusty ulepek. W ustach okazało się też, że maku wcale nie było tak dużo. Miał za to przyjemną, strzelająco-chrupiącą strukturę.

W smaku od pierwszej chwili poczułam bardzo słodkie mleko, przez co od razu pomyślałam o takim skondensowanym, zagęszczonym i słodzonym. Było w tym i coś lekko maślanego, co z lekko waniliową nutą przywodziło na myśl słodkie, mleczne lody włoskie.

Raz i drugi odnotowałam jakąś niebiałoczekoladową nutę. 

Przy rozgryzaniu maku bokami, podczas rozpuszczania się się kawałka czekolady, smakowo gubił się, ale gdy zostało go więcej (zwłaszcza pod koniec) i wtedy pogryzłam, wychodził wyraźniej, choć wciąż nie tak wyraźnie, jak bym chciała. Przyjemnie łączył się wtedy z mlecznym smakiem, wprowadzał taką "roślinnawą" nutkę, która była miłym wykończeniem, ale trochę gryzł się ze smakiem białej czekolady.

To właśnie mak było bardzo dobrze czuć w posmaku, niestety do pary z poczuciem białoczekoladowej słodyczy.

Czekolada wyszła całkiem smacznie, choć ze względu na słodycz i skojarzenie ze słodzonym mlekiem tudzież przesłodzonymi lodami oraz niedosyt w kwestii maku, spokojnie mogłam zakończyć na trzech kostkach. Po czwartej znudziłam się i słodycz za bardzo dawała mi się we znaki. Nie mogę jednak powiedzieć, by była przesłodzona. Owszem, bardzo słodka, ale nie cukrowa; niestety bez jakiejkolwiek głębi. Pozytywnie odebrałam też konsystencję - nie strasznie tłustą.

Od razu przypomniała mi się Folkowe Mecyje biała z makiem - tam było więcej maku, ale cukier aż drapał w gardle (czuję, że obecnie o wiele gorzej bym to odebrała). Stainer niewątpliwie wyszła lepiej jakościowo. Folkowe Mecyje oceniałam w czasach, gdy oceną wyjściową było u mnie 7 (jako że "każdy słodycz z założenia jest smaczny"), teraz wyjściowa jest 5 (środek - bo na dobrą ocenę trzeba sobie zasłużyć), więc napiszę tak: smakowo między tymi tabliczkami, tak mi się wydaje, są przynajmniej 2 punkty różnicy (Stainer lepsza). Mojej Mamie w ogóle nie smakowała bo "za mało słodka i za mało maku" (zwłaszcza to pierwsze jej przeszkadzało).

ocena: 6/10

kupiłam: Smacza Jama

cena: 8,75 (dostałam rabat -50%) za 50g

kaloryczność: 573 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy 30%, pełne mleko w proszku, mak, lecytyna sojowa, aromat: naturalna wanilia