sobota, 12 maja 2018

Wawel Miętowa ciemna 50 % z nadzieniem miętowym

Pastylki miętowe albo się lubi, albo nie - przynajmniej tak mi się wydaje. U mnie sprawa jest o tyle bardziej złożona, że zawsze uwielbiałam pastylki Goplany, nie cierpiałam After Eight, a pastylek Wawelu jakoś nie lubiłam (A jadłam... może raz? Teraz już w ogóle straciłam pewność, czy miało to miejsce.). Nawet gdy po latach do Goplany wróciłam, smakowały mi. Tanie miętowe nadziewańce (Ritter Sport, Terravita) też w sumie uznałam za całkiem w porządku, więc jak zobaczyłam "czekoladę udającą pastylki miętowe", kupiłam. Fakt, że nie lubię Wawelu jakoś mi uciekł z głowy. Wrócił, paskudnik jeden, dopiero w okolicach planowania otwarcia. I nie pomógł fakt, że czekolada jest z nowej linii, bez sztucznych dodatków.


Wawel Miętowa to ciemna czekolada o zawartości 43 % kakao z nadzieniem miętowym, które stanowi 50 % tabliczki i jest stylizowane na pastylki miętowe.

Otwierając, skrzywiłam się, bo znad czekolady uniósł się wręcz dziki, mocny zapach miętowy, kojarzący się z białymi gumo-cukierkami miętowymi (których nie cierpię - te wszystkie mentosy itp.). Zbliżywszy nos do czekolady, poczułam i ją samą. Była słodko-zwyczajnie kakaowa.

Tabliczka łamała się z trzaskiem, była bowiem twarda i krucha. Kruszyło się jej suchawe, pozornie gładkie nadzienie otoczone tłustą czekoladą. O ile w ustach czekolada była tłusto-mazista jak czekolada, tak nadzienie szło raczej w kierunku... tłusto-wodniście-oleistym, mazistym jak jakiś lukier, chrzęszcząc przy tym cukrem i proszkiem.

W smaku od pierwszych sekund uderzyła głównie cukrowość, taka zawoalowana, jak cukier puder (?). Szybko się okazało, że to cukro-mięta, która przebijała się od początku, ale przez pewien czas pozwalała zadebiutować czekoladzie.

Ta okazała się zadziwiająco jak na Wawel czekoladowa, a nie polewowa. Była to wprawdzie przesłodzona, tłusta i w sumie niegorzka ciemna czekolada, ale polewą nie zajeżdżała. Przeciętniak, który jednak sprawiał, że nadzienie było przystępne...

Do czasu, aż to ono zaczynało dominować. Dość szybko czułam cukrowy smak - taki "przetworzony". Właśnie tak wyobrażam sobie wszelkie mentosy, lukier (zrobiony z tic taców?) itp. Dochodził do niego ordynarny smak mięty, takiej, która występuje w np. tabletkach na gardło. To było... mentolowe, nie miętowe. Chamskie i podbite dziwnym kwasem. Powiedziałabym, że to jakby... margaryna z czymś (jak po tabletkach do łykania, które się rozgryzło).

Właśnie mentolowość, cukrowość i kwaśno-oleista margarynowość pozostawały w posmaku, bez jakiegokolwiek wspomnienia czekolady. Zacukrzało i obrzydzało kwaśno-mentolowym smakiem bardzo szybko. Jedna kostka, zanim nadszedł posmak, to jeszcze... ale już druga... To mój limit.

Całość uważam za... poniekąd zjadliwą, ale smakującą tak, że nie chce jej się jeść. O ile jeszcze początek, gdy główną wadą jest cukrowość, czekolada łączy się z nadzieniem, ich przesłodzenie splata się ze sobą, był w gruncie rzeczy przeciętny, tak mniej więcej od połowy to nie "jedzenie czekolady", a "męczenie obleśnego kawałka czegoś przesadzonego smakowo". No i ciężko jest pozbyć się posmaku.


ocena: 2/10
kupiłam: Tesco
cena: 2,59 zł (chyba)
kaloryczność: 558 kcal / 100 g
czy kupię znów: nie

Skład: czekolada (cukier, miazga kakaowa, tłuszcz kakaowy, tłuszcz roślinny: masło shea, lecytyna sojowa), olej palmowy, cukier, mleko w proszku odtłuszczone 7,5%, serwetka w proszku, lecytyna sojowa, naturalny olejek miętowy, mentol

14 komentarzy:

  1. Nie szaleje za miętą (zwłaszcza w lodach), ale pastylki i tego typu nadzienia mnie obezwładniają! Ten cukier puder, lukrowość, ordynarność... Kurczę, chyba ją kupię bo za pastylkami naprawdę stoję murem ;) A mentosy... o ludzie! Przepadam z dzieciństwa ^^

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale lubisz pastylki Wawelu? Nie Goplany? Według mnie jest ogromna różnica na niekorzyść Wawelu.

      Usuń
    2. W sumie... (Myśli)... To dobry pomysł na porównanie... Dzięki ;)

      Usuń
    3. Nie dziękuj! To ja podziękuję, jak będę mogła to przeczytać. :D

      Usuń
  2. Nie dość, ze mięta to jeszcze Wawel... za wiele dla mnie. Horror:P

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja akurat lubię tę czekoladę.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale tę wersję? Bo wiem, że kiedyś nadziewany Wawel jakoś inaczej wyglądał.

      Usuń
  4. To prawda - te pastylki się lubi albo nie. Ja ich nie znoszę :P

    OdpowiedzUsuń
  5. Dziwię się, dlaczego dobre czekolady często jesz najpierw w miniaturach, a potencjalnego paskudnika z Wawelu upolowałaś 100-gramowego zamiast w pastylce. Sama muszę w końcu zjeść czekoladki Goplany i Wawela. Wcześniej kupić, bo jeszcze ich nie mam. Co do After Eight, nienawiści względem listków nie czuję, ale z cukrowością producent poszalał.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miniaturek nigdy nie kupuję, dostaję je. Uwierz mi, zawsze wolę pełnowymiarową tabliczkę.

      Bo nie lubię formy pastylek / cukierków, wątpię w świeżość rzeczy na wagę, a zwykłe czekolady je Mama. Poza tym mam podejrzenia, że mimo wszystko czekolady robią inaczej niż np. pastylki właśnie. To trochę tak, jakby porównać wafelka Grześka do grześkowej czekolady albo Grześków w formie cukierków (widziałaś je? masz?).

      Usuń
    2. I tu się nie zgadzam, bo np. bombonierka Goplany to to samo, co czekolada, więc nie trzeba kupować obu produktów, żeby poznać ich smak. Jeśli coś jest zbudowane z kilku warstw i zostają zmienione proporcje - ok. Jest różnica np. między małym a dużym Ritterem. Ale gdy w grę wchodzi tylko czekolada i krem? Wątpię.

      Cukierki widziałam, ale mnie nie interesują.

      Usuń
    3. Ja się w ogóle w cukierkach i bombonierkach nie orientuję, więc sugerowałam się opinią Mamy, że cukierki, a czekolady Wawelu różnią się ogromnie, jakby normalnie dwaj różni producenci za nimi stali. Ona np. kocha ich cukierki zabajone (to teraz jej ulubione słodycze), a czekolady nie cierpi.

      Usuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.