Wawel Miętowa ciemna 50 % z nadzieniem miętowym

Pastylki miętowe albo się lubi, albo nie - przynajmniej tak mi się wydaje. U mnie sprawa jest o tyle bardziej złożona, że zawsze uwielbiałam pastylki Goplany, nie cierpiałam After Eight, a pastylek Wawelu jakoś nie lubiłam (A jadłam... może raz? Teraz już w ogóle straciłam pewność, czy miało to miejsce.). Nawet gdy po latach do Goplany wróciłam, smakowały mi. Tanie miętowe nadziewańce (Ritter Sport, Terravita) też w sumie uznałam za całkiem w porządku, więc jak zobaczyłam "czekoladę udającą pastylki miętowe", kupiłam. Fakt, że nie lubię Wawelu jakoś mi uciekł z głowy. Wrócił, paskudnik jeden, dopiero w okolicach planowania otwarcia. I nie pomógł fakt, że czekolada jest z nowej linii, bez sztucznych dodatków.

Wawel Miętowa to ciemna czekolada o zawartości 43 % kakao z nadzieniem miętowym, które stanowi 50 % tabliczki i jest stylizowane na pastylki miętowe.

Otwierając, skrzywiłam się, bo znad czekolady uniósł się wręcz dziki, mocny zapach miętowy, kojarzący się z białymi gumo-cukierkami miętowymi (których nie cierpię - te wszystkie mentosy itp.). Zbliżywszy nos do czekolady, poczułam i ją samą. Była słodko-zwyczajnie kakaowa.

Tabliczka łamała się z trzaskiem, była bowiem twarda i krucha. Kruszyło się jej suchawe, pozornie gładkie nadzienie otoczone tłustą czekoladą. O ile w ustach czekolada była tłusto-mazista jak czekolada, tak nadzienie szło raczej w kierunku... tłusto-wodniście-oleistym, mazistym jak jakiś lukier, chrzęszcząc przy tym cukrem i proszkiem.

W smaku od pierwszych sekund uderzyła głównie cukrowość, taka zawoalowana, jak cukier puder (?). Szybko się okazało, że to cukro-mięta, która przebijała się od początku, ale przez pewien czas pozwalała zadebiutować czekoladzie.

Ta okazała się zadziwiająco jak na Wawel czekoladowa, a nie polewowa. Była to wprawdzie przesłodzona, tłusta i w sumie niegorzka ciemna czekolada, ale polewą nie zajeżdżała. Przeciętniak, który jednak sprawiał, że nadzienie było przystępne...

Do czasu, aż to ono zaczynało dominować. Dość szybko czułam cukrowy smak - taki "przetworzony". Właśnie tak wyobrażam sobie wszelkie mentosy, lukier (zrobiony z tic taców?) itp. Dochodził do niego ordynarny smak mięty, takiej, która występuje w np. tabletkach na gardło. To było... mentolowe, nie miętowe. Chamskie i podbite dziwnym kwasem. Powiedziałabym, że to jakby... margaryna z czymś (jak po tabletkach do łykania, które się rozgryzło).

Właśnie mentolowość, cukrowość i kwaśno-oleista margarynowość pozostawały w posmaku, bez jakiegokolwiek wspomnienia czekolady. Zacukrzało i obrzydzało kwaśno-mentolowym smakiem bardzo szybko. Jedna kostka, zanim nadszedł posmak, to jeszcze... ale już druga... To mój limit.

Całość uważam za... poniekąd zjadliwą, ale smakującą tak, że nie chce jej się jeść. O ile jeszcze początek, gdy główną wadą jest cukrowość, czekolada łączy się z nadzieniem, ich przesłodzenie splata się ze sobą, był w gruncie rzeczy przeciętny, tak mniej więcej od połowy to nie "jedzenie czekolady", a "męczenie obleśnego kawałka czegoś przesadzonego smakowo". No i ciężko jest pozbyć się posmaku.

ocena: 2/10

kupiłam: Tesco

cena: 2,59 zł (chyba)

kaloryczność: 558 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: czekolada (cukier, miazga kakaowa, tłuszcz kakaowy, tłuszcz roślinny: masło shea, lecytyna sojowa), olej palmowy, cukier, mleko w proszku odtłuszczone 7,5%, serwetka w proszku, lecytyna sojowa, naturalny olejek miętowy, mentol