miniaturka Valrhona Eclat noir Andoa 70 % ciemna

Przy pełnowymiarowej tabliczce Valrhona noir Andoa 70 % uznałam, że z chęcią mogłabym do niej wrócić, ale wiedziałam, że sama nie kupię. Ogólnie jakoś nie szaleję za Valrhoną. I nie szaleję (łagodnie mówiąc) za czekoladkami i niewygodnymi do jedzenia lub po prostu zbyt dziwnymi (w moim odczuciu) formami czekolady. Kiedy do zamówienia z Sekretów Czekolady dostałam taką "próbkową wersję" tej czekolady, z jednej strony się ucieszyłam, z drugiej... nie mogłam się nadziwić, po jaką... producent robi coś takiego. A gdy w internecie zobaczyłam zdjęcia, jak ktoś taki paluszek macza w filiżance kawy... westchnęłam, internety wyłączyłam i poszłam robić zdjęcia i szamać (dobra, internetów do końca nie wyłączyłam, bo serial do oglądania zostawiłam). Śmiesznie się złożyło, że akurat parę dni wcześniej miałam odwrotną sytuację: wróciłam do Dolfina z pieprzem - tym razem pełnowymiarowego, bo kiedyś jadłam miniaturkę.

Valrhona Eclat noir Andoa 70 % cacao to ciemna czekolada o zawartości 70 % kakao w formie paluszków / pałeczek.

Po otwarciu każda czekoladka bombardowała mnie cudownie soczystym zapachem kwiatów i wiśni. Znowu oczami wyobraźni zobaczyłam dalie - teraz w bordowym i pomarańczowym kolorze, bo właśnie też coś cytrusowego tu uchwyciłam. Na... ziemiście-drzewnej, mocno prażonej płaszczyźnie.

Strukturę jednak uważam za beznadziejną. Forma niewygodna, twarde, trzaska-chrupie to to, ale w ustach było po prostu... niewygodne. Dość tłusta czekolada rozpływała się gładko i łatwo, w umiarkowanym tempie, ale... przez ten kształt zaczynałam obracać bez sensu kęs i jakby go poganiać. Wyszedł przez to jak rozrzedzony wodą krem, kryjący pylisty efekt. A przecież było gładko...

W smaku od razu poczułam goryczkę dymu, którą błyskawicznie zalała soczystość i słodycz.

Jak poprzednio poczułam gorzkość konkretną i wręcz ciężką - pieprzową powiedziałabym - ale tym razem obok dymu do głowy przyszły mi też znicze. Znicze i mnóstwo drzew... Także kwiaty. Ciężko-słodkie... Kwiaty w wodzie, zawilgocone...

Dość ciężki klimat podrasowała soczysta ziemistość. Pomyślałam o kwasku, który w połowie zaczął robić się coraz bardziej owocowy. Także słodycz wydała mi się głównie owocowa. Poczułam znajome z pełnowymiarowej leśne, wiśnie i cytrusy. W tym przypadku głównie słodkie cytrusy. Czy słodkie mandarynki? Tego nie wiem. Dołączyły do nich suszkowate motywy, soczystość splotła się ze słodyczą, serwując niejednoznaczne owoce suszone. Słodkie, kwaśne, słodko-kwaśne... A jednak soczyste i goryczkowate...

Skojarzyło mi się to jednak z czekoladami J.D. Gross Mousse au Chocolat Orange i Sour Cherry & Chili, bo właśnie oprócz soczystej kwaśno-słodkiej cytrusowości bliżej końca na wszystko opadła łagodność wręcz maślana, mousse'owata. Coś rozgrzewało, może wiśniowe wino?

Przy pełnowymiarowej wszystko to wyszło przejrzyściej... Lepiej rozpływała się czekolada, a wachlarz smaków w drugiej połowie rozchodził się na śmietankowo-maślano-kawową toń, w której było miejsce i dla gorzkości, i śmietanki. Owoce po kolei serwowały swe nuty, a tu... Jakoś nie zdążyłam się wczuć, a już umykały.

Posmak na szczęście pozostawał nieco dłużej i był przyjemnie podprażony, a jednak wilgotnie soczysty, ziemisty, wiśniowo-cytrusowy.

Czekoladki pyszne, smakujące jak pełnowymiarowa, ale to raczej szczegółowe streszczenie w porównaniu do całej powieści. W dodatku napisane z błędami (bo forma beznadziejna - już bym wolała zwykłe neapolitanki).

ocena: 8/10

kupiłam: dostałam Sekrety Czekolady

cena: -

kaloryczność: 568 kcal / 100 g

czy znów kupię: nie, ale wrócić mogłabym

Skład: kakao, cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, lecytyna sojowa