J.D. Gross Peru Czekolada Gorzka 60 % ciemna

Ostatnio jakoś tak sobie ściągam z listy posiadanych czekolad te z peruwiańskiego kakao (lubię układać serie, a w momencie, gdy wszystkie daty długie i nic mnie nie goni, wymyślam sobie "klucze" do selekcji, co najpierw) i dzisiaj prezentowaną zaplanowałam, lecąc za ciosem. Trochę smuciła mnie zawartością kakao, mimo że pamiętałam dobrze, jak pyszna była wycofana już Gross Amazonas 60 %. Właśnie: pyszna, ale... Moja tolerancja na słodycz na przestrzeni lat spadła jeszcze bardziej.

Już pisząc wstęp do Auchan Dark Peru 75 % myślałam też trochę o tej. Nawet opakowania jakoś tak mi się ze sobą skojarzyły. Do Grossa jednak aż tak mi się nie spieszyło, ponieważ była z jakiegoś pojedynczego rzutu, a zapasu nie zrobiłam, ponieważ nie jest to zawartość kakao, do której mogłabym wracać... A bałam się spróbować, bo... bo może właśnie to był błąd? Nie cierpię rotacyjności produktów. Rozumiem limitowane smaki pasujące do danej pory / okazji bardziej niż do innych, ale "rzuty tak po prostu"? Nie lubię.

J.D.Gross Peru Czekolada Gorzka 60 % to ciemna czekolada o zawartości 60 % kakao trinitario z Peru.

Gdy tylko rozchyliłam papierek, poczułam zacukrzony do granic możliwości, a jednocześnie kwaskawy sernik. Sernik ze śmietankową nutką, zestawiony z orzechami. Od orzechów odchodziły też nuty drzewne - oczami wyobraźni zobaczyłam grube, suchawe konary porastające... ziemię. W kompozycji bowiem właśnie i domniemanie ziemi się pojawiło. Za nią zaś doszukałam się owoców leśnych, odpowiadających za soczystość i podkreślających tę "soczystość" kwaskawego, wilgotnego sernika.

Wyglądająca na ulepkowato-suchą tabliczka okazała się twardo-zwarta jak skała i bardzo głośno trzaskająca przy łamaniu.

W ustach rozpływała się bardzo powoli, ale bez problemu. Miękła i gięła się już po chwili, zmieniając się w zalepiająco-mazisty, lepki krem o wysokiej gęstości i tłustości. 

W smaku w pierwszej chwili poczułam wysoką słodycz jakby cukru pudru... który nieco zbił się / zbrylował (?) przez zawilgocenie z racji tego, że pokrywał wierzch sernika. Był niewątpliwie grubą warstwą, jednak i ciasto to miało się nieźle.

Szybko odezwała się także gorzkawość. Wydała się nieco "przysypana" (jak i sernik), ale raczej: zakurzona. Pomyślałam o suchych orzechach, których wiek świetności już minął, ale wciąż są ok. To też suche drzewa i... coraz więcej orzechowawych, niejasnych motywów. Pomyślałam o orzechowych spodach (do tego sernika) i migdałach. Nagle, mimo przecukrzenia, gorzkość wydała mi się zaskakująco wyraźna, acz zespojona z cierpkością i typowo "deserówkowo-likierowym" klimatem. Jakby tak ten sernik był czekoladowy i właśnie czymś ciemnoczekoladowym nasączony.

W połowie rozpływania się kęsa w tle poczułam soczystą cierpkość ciemnych owoców leśnych i śliwek. Nie były zbyt intensywne, acz niewątpliwie słodko-kwaskawe i nieco rześkie.

Rześkość podkreśliła wilgotny, lepki sernik, który z czasem... wydał mi się gliniasto-gęstym, lekko maślanym ciastem... sernikiem, owszem, ale... z duszną nutą. Poniekąd należała do zbyt wysokiej, nieco irytującej słodyczy cukru, było w niej coś maślanego, ale...

Po dłuższym czasie od umieszczenia kawałka w ustach przypomniało mi to jakieś duszne, suchawo-wilgotne ciasto... makowcowo-sernikowe? (Chyba nazywa się to seromak - nigdy nie jadłam, ale widywało się w internecie / słyszało). Gorzkość wiązała się nieco z makiem, przesłodzoną masą makową i jakby orzechami, a drzewa i orzechy kładły nacisk na części warstw... samego ciasta? To było bardzo trudne do uchwycenia! Trochę i maślaności kryło, trochę wciąż śmietanki i likieru ciemnoczekoladowego.

Owoce bliżej końca wydały mi się skupiać wokół cierpkości... też po prostu likierowo-sosowo-syropowej. Pod koniec kakao wsparło się gorzkością kawy, do czego słodycz dodała śmietankę. Dosłownie definicja "deserówkowości".

Po zjedzeniu został posmak maślano-ciastowy, trochę kwaskawo sernikowo-owocowy, jak również poczucie przecukrzenie, zaznaczające swoją obecność w gardle, robiące aluzje do alkoholu i jego rozgrzewania.

Całość smakowała mi, mimo za wysokiej słodyczy i jednak tej tłustej miękkości. Nie było to nie do przetrwania... Smak sernika ciemnoczekoladowego w klimacie złudnie alkoholowym, przecukrzony co nie miara, ale jeszcze pamiętający o peruwiańskich nutach zaserwował mi nawet fajne, niecodzienne skojarzenia. Namiastka owoców, drzewo-orzechy i seromak? Super! Jakby mieć do czynienia z niezbyt udanym, ale wciąż w miarę spoko wypiekiem. Szkoda tylko, że wyszło tak słodko, bo aż trudno to jeść (prawie całość zostawiłam sobie na dzień zdalnych wykładów, a nie na dzień, w którym czekoladzie mogę poświęcić duuużo uwagi.)... Tym bardziej, że mimo ogromu śmietankowo-sernikowych nut, nie kojarzyła się z np. czekoladą śmietankową, a właśnie wciąż była przecukrzoną ciemną. 

ocena: 7/10

kupiłam: Lidl

cena: 4,99 zł

kaloryczność: 571 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: miazga kakaowa, cukier, tłuszcz kakaowy, lecytyna sojowa