lody Haagen-Dazs Limited Edition Peanut Butter Pie

Ciekawi mnie... jadąc za granicę, czy chociażby do większego miasta, zachodzicie do sklepu ze słodyczami i... no właśnie: co dalej? Kupujecie, jak leci, umiecie się opanować, czy dużo wcześniej poszukujecie czegoś konkretnego w internecie, żeby potem na to polować? A może jeszcze inny sposób macie?

Ja miałam różne etapy; najpierw, gdy zaczęłam szukać nowych smaków, mając w końcu własny budżet, kupowałam bez zastanowienia. Potem było długie studiowanie składów, albo i szukanie tego w internecie, a potem porównywanie ''stacjonarnie''. Długo to trwało i było dość... męczące. Obecnie lubię prześledzić aktualne oferty i mniej więcej wiedzieć, czego się spodziewać. O tyle, o ile część zakupów planuję i robię listy, niczym na moje wycieczki, tak jest też pewna część, którą wybieram spontanicznie, zdając się trochę na przypadek.

Ten produkt zalicza się jednak do tych, które znalazłam w internecie i dokładnie wyszukałam listę sklepów, gdzie go mogę dorwać. Uznałam, że jeśli go nie upoluję, to umrę śmiercią głodową (dobra, może nie dosłownie). Jeździłam i zachodziłam do wielu sklepów: nic. Żadne inne zakupy mnie nie obchodziły. Wejście, zamrażarki, wyjście. Pewnie zastanawiacie się, na czego punkcie mogłam dostać aż takiej obsesji? No dobra, wiem, ze przeczytaliście tytuł.

Haagen-Dazs Limited Edition Penaut Butter Pie to lody o smaku masła orzechowego z masłem orzechowym i kawałkami kakaowych ciastek, stylizowane na ciasto, czy tam placek, z masła orzechowego wg rzekomo rodzinnej receptury. Jakimś cudem udało mi się dorwać je w Wegmans, razem z paroma innymi ciekawymi smakami.

Po wyjęciu fioletowego pudełka z zamrażarki, porobiłam zdjęcia, pozwoliłam mu trochę ochłonąć i w końcu otworzyłam. Zobaczyłam gładką beżową masę i czym prędzej wbiłam w nią łyżkę (byłam tak podekscytowana, że zapomniałam o zdjęciu). Lody były twardawe i zbite, ale na szczęście stały w dodatniej temperaturze na tyle długo, że łyżka nie ucierpiała.

Wreszcie spróbowałam. Lody były wyraziście orzechowe, jednak smak ten nie był przesadnie ordynarny. Został muśniety solą, a słodycz, wcale nie taka słaba, dekorowała to wszystko. Bardzo słodkie to były, jak na haageny, bo np. w porównaniu do Grycana są średnio słodkie.

Śmietanka sprawowała patronat, co oczywiście czuło się zarówno w smaku, jak i w konsystencji. Lody były przyjemnie tłustawe i po prostu pełne, co jednak na kremowosc się nie przełożyło.

Nie były idealnie gładkie, a to dlatego, że masa była upstrzona malutkimi grudkami masła orzechowego, które oczywiście rozpuszczały się znacznie wolniej, niż lody.

Na tych drobinkach się nie kończyło, bowiem w pudełku, od góry do dołu, masę lodową przeplatała wstążka z masła orzechowego. Smak fistaszków był już o wiele konkretniejszy, niż samych lodów, a i soli było tu znacznie więcej, niż cukru, czyli zupełnie odmiennie, niż w lodach. Gęste, przyjemnie tłuste i zbite, wydało mi się prawie doskonałe, mimo, że nie było w nim kawałków orzechów. Co prawda, idealnie kremowym też go nazwać nie mogę.

Masła orzechowego nie było ani rażąco za mało, ani za dużo (czy masła orzechowego gdziekolwiek może być za dużo?), chociaż zdecydowanie mniej niż w Haagen-Dazs Chocolate Penaut Butter, czy nawet lidlowych lodach Master of Taste Pretty Peanut Butter. Osobiście trochę nad tym ubolewam, ale co zrobić?

Na szczęście drugiego dodatku, kakaowych ciastek, producent nie pożałował. Tych to była różnorodność! Wielkie, średnie, mikroskopijne i same kropeczki! O tyle, o ile te mniejsze dodawały tylko lekko ciasteczkowo-gorzkiego, kakaowego oczywiście, posmaku, tak o większych można napisać o wiele więcej! 

Miękkie, odrobinę wręcz gumowate, rozpuszczały się w ustach po paru sekundach, w których to jeszcze jako tako zachowywały swój kształt. Nie były słodkie, za to miały w sobie sporo gorzkawości, tej smacznej - kakaowej. Przypominały nieco brownie. Jak to amerykańskie ciastka (ja bym to w sumie kawałkami ciasta nazwała), były trochę tłustawe, co już mi odrobinkę rzuciło się w.. oczy (?).

Całość była bardzo maślano-orzechowa, ze słonawymi akcentami i kakaowym, miękkim i lekkim, dodatkiem ciastek, które kojarzyły mi się z lekko wilgotnym spodem do ciasta.

Mogło być więcej masła orzechowego i byłoby idealnie, aczkolwiek ze swojej kategorii biją konkurencję (przynajmniej z tego, co miałam okazję jeść) na głowę.

ocena: 10/10

kupiłam: Wegmans

cena: 4.29 $

kaloryczność: 314 kcal / 100 g

czy znów kupię: gdy tylko będę miała okazję

Skład: lody o smaku masła orzechowego (śmietanka, mleko odtłuszczone, cukier, masło orzechowe, żółtka jaj, sól, olej palmowy), masło orzechowe (orzeszki ziemne, olej z orzeszków ziemnych, sól), kawałki ciasta czekoladowego (mąka pszenna, cukier, olej kokosowy, kakao przetworzone alkalicznie "processed with alkali", czekolada, proszek do pieczenia, sól)