Amedei Cru Venezuela 70 % ciemna z Wenezueli (neapolitanka)

Jest wiele firm czekolad, za którymi wręcz szaleję, ale akurat Amedei do nich nie należy. Zawiodłam się na Toscano Black 70 % oraz na dwóch białych - z pistacjami i czystej, która już w ogóle okazała się katastrofą (jak na tę półkę i cenę). Jako jednak, że dostałam ostatnio parę neapolitanek jako gratis, postanowiłam oczywiście popróbować. Jak któraś mi posmakuje lub zaciekawi - kupię pełnowymiarową. Zaczęłam od tej, na której opis na blogu Sex, Coffee & Chocolate dosłownie się śliniłam. Wciąż jednak miałam pełne obawy, ale co tam. Kto nie ryzykuje, ten nie trafia na dobrą czekoladę.

Amedei Cru Venezuela to ciemna czekolada o zawartości 70 % kakao pochodzącego z Wenezueli.

Po otwarciu zobaczyłam ciemną kosteczkę o niezbyt głębokim kolorze, ale pachnącą bardzo wyraziście. Niestety, bazą zapachu była słodycz, w dodatku taka jakaś... pudrowa (cukier puder czy coś takiego). Na szczęście zaznaczało się tu także coś rześkiego, soczystego. Nie mogłam rozgryźć, czy to owoce, czy kwiaty, ale w końcu uznałam, że jakimś miksem owoców leśnych i cytrusów można to nazwać.

Przy łamaniu neapolitanka lekko trzasnęła-pyknęła, a ja zobaczyłam ziarnisty przekrój.

W ustach jednak z tej ziarnistości odnotowałam co najwyżej proszkowo-pudrowość w bardzo kremowo-tłustym otoczeniu. Rozpuszczało się to w porządku.

Bardzo szybko poczułam dwa równoległe smaki. Pierwszym była nieco obrzydzająca słodycz kojarząca się z cukrem pudrem albo jakąś lepką masą z niego, a drugim... chałwa. Taka nawet z leciutką sezamową goryczką.

Skojarzenie z chałwą utrzymywało się dość długo. Pomogła mu w tym nuta orzechów, która także z czasem wyszła na jaw. Nie wiem, jakie to były konkretnie orzechy, ale one nieco zespajały tę część ze słodyczą, przy czym "wyskoczyła" też maślana nuta.

W tym samym momencie raz i drugi mignęły mi jakieś owoce. Soczyste i... porzeczkowate? Jakieś leśne chyba.

Rozwijał się posmak chałwy, orzechów i masła... stawał się taki rozlazły, rozciągnięty, mniej jednoznaczny i coraz słodszy (już spójnie). W tej słodyczy odkryłam coś bananowego, choć potem pomyślałam raczej o niedojrzałych, a więc mniej słodkich, bananach. Goryczka zaczęła zmieniać się w smak skórek cytrusów, ale szybko wróciła słodycz, zrobiło się słodko-cytrusowo, rześko i owocowo, ale nie za bardzo kwaśno. 

Końcówka przyniosła całkiem sporo owoców (miksu, podobnie jak w przypadku orzechów) oraz jakieś "ciepłe" przyprawy, dobrze wpasowujące się w chałwowość.

Cała taka mieszanina zostawała także w posmaku, w którym jednak niestety powracała też ta obrzydzająca pudrowa słodycz.

Muszę przyznać, że zaintrygowało mnie to, jak wyraźnym smakiem była tu chałwa. Miks orzechów, owoców i przypraw (korzennych?) pozostaje jednak tajemnicą. Wszystko to było na tyle ciekawe, by zachęcić do powrotu, mimo że przesadzona słodycz miała w sobie coś piekielnego - pudrowego. Liczę jednak na to, że przy pełnowymiarowej wejdzie bardziej w chałwę, bo akurat zacukrzona chałwa (albo raczej taki smak) potrafi mi smakować, o czym przekonałam się dosłownie parę dni wcześniej przy teście batona Legal Cakes Chiacho.

Postanowiłam, że kupię pełnowymiarową, bo neapolitanka była ciekawa, a kilka nut jakoś za szybko mi umknęło. "Coś" poczułam, ale nie wiem dokładnie co. Mam tylko nadzieję, że przy większej ilości to nuty kakao lepiej się rozwiną, a nie słodycz się nasili, bo tej już w przypadku takiego maleństwa było trochę za dużo.

ocena: 8/10

kupiłam: dostałam

cena: -

kaloryczność: nie podana

czy kupię znów: kupię pełnowymiarową

Skład: masa kakaowa, cukier trzcinowy, tłuszcz kakaowy, wanilia