Goodio 80 % Pure Nacional from Peru Raw ciemna surowa z Peru

Jak marka o takiej nazwie mogłaby się źle kojarzyć? Tym bardziej, że jedyną jej posiadaną tabliczką była z kakao Pure Nacional, czyli z takiego o dużej zawartości białych ziaren. Wprawdzie aż tak się nimi nie zachwycam, jak większość znawców tematu (czasami te ziarna wychodzą według mnie zbyt delikatnie), ale oczywiście kocham możliwość próbowania czekolad tak dobrych. Dobrych i ciekawych, bo ta w dodatku nie była konszowana. Miałam już do czynienia z tabliczkami, przy których wyrobie ten etap pominięto, ale były to Georgia Ramon, a one są tak specyficzne w każdym calu, że kwestia konszowania dalej nie jest dla mnie w 100%ach jasna. Nawet po Labooko Time Travel Zottera, różniącymi się tylko czasem koszowania (16h i 20h). Co więcej, posłodzono ją cukrem kokosowym (dowiedziałam się tego już w trakcie degustacji), który w czekoladach przeważnie daje świetny efekt.

W przypadku tej tabliczki obawiałam się tylko słów "stone ground" - miałam nadzieję, że nie chodzi o jakieś mielenie na kamieniu, co przekłada się na ziarnisty efekt miazgi wymieszanej z nierozpuszczonym cukrem (jak np. Taza 85%, których to z tego względu nie lubię).

Goodio Craft Chocolate 80 % Pure Nacional from Peru Raw-Organic-Vegan to ciemna czekolada surowa o zawartości 80 % kakao (nieprażonego, które nie konszowało) Pure Naciolnal z Peru z kanionu rzeki Maranon, słodzona cukrem kokosowym.

Gdy tylko otworzyłam opakowanie, z pełną mocą rozbrzmiał kefir, otwierając drogę śmietance i kwaskowi. Do niego pchały się niecierpliwe owoce - cała fala! Zwróciłam uwagę na cytrusy...owy sok właściwie, którym nasączono... Masę makową. Jej neutralnie gorzkawy motyw ustanowił się jako baza, tło. Kryło się w niej mnóstwo bakalii: suszonych owoców takich jak morele czy figi i ogrom orzechów, zwłaszcza gorzkawych włoskich. Masa ta wydawała się wręcz lekko winna, bardzo charakterna.

Przy łamaniu tabliczka okazała się bardzo twarda, przy czym wydawała się tłusto-zbita. Chyba z tego wynikało, że nie łamała się zbyt regularnie. Trzaskała za to głośno, też sugerując gęstość.

Przez jej grubość, gdy próbowałam odgryźć kawałek, też zdawała się łamać.

W ustach rozpływała się tłusto i idealnie gładko. Dość kremowo, ale niespecjalnie zalepiając. Robiła to tylko częściowo, bardziej od połowy rozpływania się kęsa.

Przez większość czasu kojarzyła mi się z bardzo dojrzałym awokado, co akurat w odniesieniu do czekolady niezbyt mi odpowiada. Co więcej, jakby na drodze do pełnej kremowości stał jej lekki soczyście-wodnisty efekt.

W smaku zaszarżował dość kwaśno-goryczkowaty duet ziemi i kefiru. Kefir budował podwaliny / fundamenty, ziemia zaś rozeszła się na różne strony, igrając z kolejno pojawiającymi się nutami. Najpierw zasugerowała ziarna kawy, ale porzuciła je.

Ziemia wpisała się w soczystość, jakby zalewał ją cytrynowy sok... Szybko okazało się, że sok z cytryny wymieszano z odrobiną miodu, takiego jakby opalano-karmelizowanego. Pojawiła się bowiem lekka słodycz. Nuty te wciągnęły ziemistość w masę makową. W pierwszej połowie zrównała się z kefirem swoim pozytywnie dusznym, gorzkawym smakiem. Do miodu dołączyły słodkie bakalie: figi, morele, ale także kwaśno-słodkie skórki cytrusów (cytrynowe i kandyzowane pomarańczowe), może też bardziej kwaskowate suszone żurawiny i wiśnie.

Mniej więcej w połowie kefir wyszedł przed ziemię. Zaraz za nim popłynął mocny smak tłustej i kwaśnej śmietany... Bardzo tłustej, a więc po kwaśności, niosącej także złagodzenie? Był to nabiał za tłusty na kefir, a jednak niezupełnie śmietana. Mniej więcej w połowie zrobiło się trochę maślanie. Nabiał przybrał na znaczeniu, acz cierpkości nie odrzucił. Wtedy stało się jasne: jogurt grecki! Dołączył raczej do słodyczy.

Słodycz była więc niska, obudowana neutralizującymi czynnikami. W pewnym momencie wydała mi się wręcz ulotna (tak mglisto-rześka), stłumiona. Przez ten wydźwięk i kwasowość skojarzyło mi się to z zimnym, jasnym piwem... cytrynowym? W którym czuć słód? Ogólna tłustość z czasem poprzez masę makową zwróciła się jednak w kierunku orzechów. Przy dosłownie paru kęsach chyba wyłapałam tu echo "orzechowego" awokado hass. Wzrosła gorzkość, a ja pomyślałam o orzechach włoskich. Ogrom orzechów i mak przykryły większość kwasków, ale jogurt wciąż pobrzmiewał w tle.

Większość, ale nie wszystkie. Poczułam lekko kwaskawą kawę, podkreśloną ziemią i o cytrusowo-słodowych zapędach. Może były to jedynie jej ziarna?

A ziemistość po chwili ponownie wypłynęła. Tym razem poprzez te maślano-orzechowe, neutralniejsze smaki. Na myśl przyszedł mi kakaowy mousse... z winem. Podkwaszone wiśnie i mniej jednoznaczne owoce wpisane w duszność z lekką cierpkością wydały się tu nieco alkoholowo-bombonierkowe. Znów zrobiło się owocowo-soczyściej. Doszukałam się jakiegoś leśnego bukietu, na pewno z jeżynami.

Końcówka należała więc do cytru...sowego jogurtu. Nabiałowość neutralizująca wiele rzeczy właśnie z tym się mieszała, słodycz zaś niemal odpłynęła. Gorzkawe orzechy włoskie i mak utemperowane zostały maślanością.

Maślany i delikatny częściowo był też posmak. Wprawdzie lekka kwasowość kefiro-jogurtu i cytrusów, a także cierpkość jogurtu greckiego i właśnie może bardziej wina, zalewającego masę makową, rozmiękczającego orzechy też pozostały na koniec na dość długo, lecz... to ziarnista kawa i cytrynowa ziemia okazały się najwytrwalsze. Jakby przeczekały wszystko, by zakończyć występ.

Czekolada... i smakowała mi, i chwilami odrobinkę coś mi w niej nie grało. Niezbyt podobała mi się jej struktura - ani jeśli chodzi o taką grubość, ani o tłustość.

Mocne kefirowo-jogurtowe nuty, ziemistość, ogrom orzechów włoskich i masa makowa były boskie, ale chwilami miałam wrażenie, że hamowała je "tłustość nabiału".

Do pełnego zachwytu brakowało niewiele i w sumie... jedząc ją, bardzo się cieszyłam, ale mam ogromny żal do producenta za ilość tłuszczu - czuję, że gdyby nie on, byłby to po prostu obłęd.

Pekany i alkoholowy klimat miała też NOE, jednak tamta w kwestii kwaśności i słodyczy zdecydowanie postawiła na owoce (nie zaś na nabiał jak Goodio).

Dość podobna była np. Zotter Labooko Time Travel Peru 70 % Conching time 16 hrs.  - też mocno nabiałowa (bardziej śmietankowa), kawowa i zajeżdżająca winem, a także cytrusowo-kwaśna.

Wino i kefir / jogurt grecki przypomniały mi winnie-maślankową GR Fahrenheit 132 Peru 82 % R.A.W., która też była mocno "podkwaszona". GR smakowała kwaśno-cierpką, lekko słodką miechunką, a tutaj... tutaj podobny wydźwięk miała cytryna i bakalie. Czekoladowe bratnie dusze? O tak, ale właśnie tutaj jeszcze bardziej widać, że lepiej nie zapychać tłuszczem (GR niezapchana nim wyszła pyszniej).

 ocena: 9,5/10

kupiłam: Sekrety Czekolady

cena: 22,09 zł (za 48g; dostałam zniżkę)

kaloryczność: 601 kcal / 100 g

czy kupię znów: mogłabym

Skład: ziarna kakao, cukier z palmy kokosowej, tłuszcz kakaowy