Ritter Sport Marhaba Joghurt Honig Nuss mleczna z nadzieniem jogurtowym z miodem i orzechami laskowymi

Marzy mi się dobra czekolada jogurtowa. W kefirowej Naive zakochałam się i z chęcią zjadłabym tego typu jogurtową, ale... mam ochotę na nieprzesłodzoną nadzianą mocno jogurtowym kremem. Niestety, takich nie widziałam. Zotter Strawberry Yoghurt "Classic" to nie to... Nie mleczna z po prostu jogurtowym, nie jogurtowo-owocowym nadzieniem. Z desperacji więc sięgam po różne plebejskie z nadzieniami jogurtowymi licząc, że może od biedy chociaż częściowo mnie usatysfakcjonują. Te obecne stale (Milka Yoghurt, RS Joghurt) też w sumie bym spróbowała, ale że wiem, że cukier i tak mnie porazi i całych nie zjem, nie spieszno mi do tego. Milka Crispy Joghurt ogólnie niespecjalnie mi podeszła, ale to też, bo z chrupaczami. Przy limitkach, gdy pojawia się groźba, że niedługo znikną, jakoś łatwiej jest mi zmotywować się do zakupu. Jednak czy na dobrą sprawę ma on sens? Raczej nie, ale cóż zrobić... Nadzieja, że wreszcie jakaś gorsza mi posmakuje, jak widać matką głupich. A z nabyciem tej wiązała się ciekawa sytuacja. Mama chciała ją kupić i zapamiętała sobie, by polować na żółte opakowanie (mimo że jest sceptyczna do nadzień jogurtowych). Przez pomyłkę jednak kupiła białą z orzechami... Która bardzo jej smakowała dzięki "rewelacyjnym orzechom" (ja próbowałam ją już dawno i mi nie pasowała). To jednak sprawiło, że zdobycie tej uznała za punkt honoru. I w końcu jej się udało. Tym razem to ona tak się zapaliła, bo ja po Schogetten Yoghurt & Honey trochę się bałam.

Ritter Sport Marhaba Joghurt Honig Nuss to czekolada mleczna nadziewana jogurtowym kremem (32%) z kawałkami orzechów laskowych (7,5%) i chrupkami / kawałkami miodowymi (5%); edycja limitowana na lato 2020.

Po otwarciu czekolada przywitała mnie cukrowo słodkim, a zarazem mocno mlecznym zapachem z wyraźnym, palono-prażonym motywem orzechów i wafelków. Te podsunęły mi skojarzenie z lodami w waflu... Lodami jogurtowymi? Ten na pewno ujawnił się po przełamaniu. Doszukałam się pewnej rześkości, nawet kwasku, co nie zmieniło ulepkowatego charakteru, ale na pewną smakowitość się przełożyło. Miód ukrywał się, choć w trakcie degustacji (może trochę na siłę) doszukałam się go.

W dotyku tabliczka wydała mi się tłusto-delikatna, wykazywała miękkawość, choć w dłoniach się nie topiła.

Przy łamaniu prawie się rwała, a przy robieniu kęsa trochę się uginała.Mimo że czekolada to gruba warstwa, nadzienie odznaczało się tłustą miękkością, co nie mogło dać innego efektu. Dodatki w niej trzeszczały: były to spore, wyprażone kawałki orzechów bez skórek oraz drobinki lśniące jak żółtawe kryształki (miodowe chrupki). Dodano ich mnóstwo - była nimi tak najeżona, że mimo miękkości wyszła w sumie jak twór do chrupania.

W ustach całość błyskawicznie przybierała postać miękkiej, zalepiająco-zapychającej, tłustej masy.

Czekolada rozpływała się w tempie umiarkowanym, gęsto i tłusto zalepiając. Zdradzała lekką proszkowość.

Nadzienie okazało się gładsze od niej i również tłuste, acz w bardziej rzadko-mleczno-oleistym kontekście. Było miękkie, znikało szybciej, ale jeszcze też gęstawo.

Wyłaniały się z niego dodatki w ilości sowitej: drobne kawałki orzechów i małe miodowe płatko-chrupki. O ile pierwsze delikatnie chrupały, były miękkawo-świeże (gdy chodzi o strukturę) i w porządku, tak te drugie szkliście chrupały trochę jak cukier, częściowo rozpływały się. Na szczęście nie przylepiały się do zębów. Żaden z dodatków nie zdobył mojej przychylności, acz przynajmniej odwracały uwagę od tłustości i miękkości ogółu.

Czekolada uderzyła przesadzoną słodyczą, którą szybko zalało wyraziste mleko. Było pełne i naturalne, choć zacukrzone do bólu. Przełykając ślinę miałam wrażenie, że cukier przełożył się także na gęstość i... na pewno przełożył się na drapanie w gardle.

Nadzienie kontynuowało zabójczą słodycz, ale zgrało się także z mlecznym smakiem. W zasadzie poniekąd wydawało się też naturalnie słodkie dzięki mleku. Podpinając się pod nie, tchnęło trochę lekkości. Poczułam delikatną rześkość, kwasek. Spróbowane osobno lub w częściach, gdzie czekolady i dodatków przypadło mniej, zaskoczyło mnie swoim w miarę wyczuwalnym kwaskiem. Zrobiło się trochę jogurtowo, choć bardzo słodko. W tle czułam nutkę nijakości, oleistości.

Od tej jednak odwracały uwagę dodatki, które już jakoś w połowie rozpływania się kęsa wylegały na język. Orzechy nierozgryzane, wnosiły jedynie echo siebie jako coś bardziej prażonego po prostu. Miód - owszem, wnosił więcej. Oczywiście podbijał słodycz, miodowego smaku raczej nie dodając. Raz po raz, skupiwszy się, poczułam jego delikatny akcent. Jasny, nieambitny i, jak i cukier, drapiący w gardle.

Orzechy trochę bardziej ciumkane i gryzione bliżej końca smakowały już bardzo wyraziście sobą. Tylko chwilami prażono-świeżawe, ewidentnie laskowe, a w większości tak prażone, że aż poprzypalane. Te drugie kojarzyły się z fistaszkami i waflami. Raz po raz trafiłam na gorzkawy kawałek.

Końcówka była już bardzo słodka, ale... wciąż mleczna, już bardziej orzechowa, przy czym wróciły skojarzenia z poprzypiekanymi za mocno wafelkami. W gardle drapała słodycz, czekolada na powrót zaczęła zagłuszać nadzienie, ale bliżej końca wydała mi się już mniej mleczna, a bardziej mleczno-maślano-orzechowawa, rozmyta.

Po zjedzeniu małej ilości pozostał tłuszcz na ustach i przesłodzenie jako mieszanka cukru z posmakiem czegoś (może i miodu). Motyw jogurtu zniknął, za to zostały orzechy... prażone tak, że właśnie bardziej ich prażoność niż one same w sobie.

Zjadłszy dwie kostki nie doszukałam się niczego, za co mogłabym ją zjechać, a jednocześnie nie znalazłam nic, co by sprawiło, że uznałabym ją za fajną. Miękko, chrupiąco, słodko, mlecznie i jakoś tam orzechowo - nuda. Brakowało mi wyrazistego jogurtu (gdybym nie wiedziała, że to nadzienie jogurtowe, mogłabym nie zgadnąć), brakowało mi miodu i... w sumie nawet laskowców (ich smaku), choć do tej kompozycji orzechy uważam za zbędne. Gdyby mi wpierali, że dodano fistaszki, wafelki czy cokolwiek innego, uwierzyłabym.

Z obiecanych smaków kompletnie nic nie dostałam. Na pewno więc wyszła smaczniej i lepiej jakościowo niż Schogetten Yoghurt & Honey, jednak RS nie dostała 6 za to, że z tytułowych smaków kluczowych brak.

Resztę oddałam Mamie. Jej smakowała, ale nawet ona przyznała, że już samą czekoladę przesłodzono i... że orzechy dodano niepotrzebnie, że tylko zagłuszają (w dodatku nie zgadła, że to laskowe przez to, jak mocno je uprażyli). "Miękka, tłusta w punkt. Nie lubię jogurtowych rzeczy, a ta była tak mało jogurtowa, że mi smakowała. Te takie chrupki fajne były, ale już prędzej obstawiałabym jakieś zbożowe czy nawet owocowe niż że to miód" - ekhem.

Uznałam, że definitywnie kończę zwłaszcza z nadziewanymi czekoladami tej marki; nie chcę mieć z nimi do czynienia. Jakaś nienadziewana, jak się ciekawa trafi...? To może jeszcze, ale ogólnie w mojej głowie marka jest już raczej skreślona, bo po prostu nie dla mnie.

 ocena: 5/10

kupiłam: Lidl (Mama kupiła)

cena: 4,99 zł (chyba)

kaloryczność: 577 kcal / 100 g

czy znów kupię: nie

Skład: cukier, olej palmowy, tłuszcz kakaowy, orzechy laskowe siekane, miazga kakaowa, pełne mleko w proszku, jogurt w proszku z odtłuszczonego mleka 5,5%, laktoza, miód 2,5%, odtłuszczone mleko w proszku, maltodekstryna, masło klarowane, śmietanka w proszku, lecytyna sojowa, środek zagęszczający: alginian sodu