(Słodki Przystanek) Beskid Wenezuela Carenero Superior 80 % ciemna z Wenezueli

Jak pisałam przy Beskidzie Wenezuela Sur del Lago 80 % bardzo się cieszyłam, że trafiła się okazja, by porównać dwie tabliczki o zawartości aż 80 % wenezuelskiego kakao (dla mnie idealnej) ukochanej marki. Na pierwszy rzut oka różnił je tylko region kraju... na drugi i na smak zaś... Kto wie? Już nie mogłam się doczekać. Tym bardziej, że było mi obojętne, czy będą bardzo podobne (tamta w końcu była taka pyszna!), czy kompletnie inne (Beskid to pewniak, że będzie pyszna).

Beskid Bean-to-Bar Chocolate Wenezuela Carenero Superior 80 % to ciemna czekolada o zawartości 80 % to ciemna czekolada o zawartości 80 % ziarna kakao trinitario Caranero Superior z Wenezueli z regionu portu Caranero (w stanie Miranda).

Po rozchyleniu papierka poczułam intensywną woń słodko-kwaśnych grejpfrutów i limonek. Były soczyste, orzeźwiające i mieszające się z goryczką. Ta bez problemu wnikała w mocniejsze, poważniejsze tony gorzkiej kawy i ziemi. Mimo że to właśnie ta część dominowała, nie była odosobniona. Na straży tego, by kontrast nie stał się zbyt duży, stała pewna neutralność, kojarząca się z kwiatami i mlecznymi nutami. Doszukałam się też lekkiej pudrowości... a przez nutę owoców pomyślałam o takowej wiśni (jako bombonierka czy może konfitura).

Bardzo ciemna tabliczka była lekko tłustawa w dotyku, lecz wydała mi się dość krucha. Przybyła do mnie połamana i przez to aż trudno ocenić, czy to przyczyna, czy skutek. Mimo to, trzaskała dość głośno. Z racji jej twardości i tak musiałam użyć dużo siły.

W ustach rozpływała się bardzo powoli, tylko początkowo jakby się wahając, a potem łatwo i trochę tłusto. Kęs od początku do końca zachowywał kształt i pozostawiał skąpe, minimalnie lepiące smugi. Ciężkawą tłustość uprzyjemnił lekko pylisty efekt. Całość nie męczyła tłustością, a dzięki niej sprawiała wrażenie po prostu konkretnej. Pod koniec lekko wysuszała.

Od chwili zrobienia kęsa czułam gorzkość dymu. Dym zajął miejsce na czele i był wyczuwalny przez całą degustację jako baza.

Szybko jednak pojawiły się delikatniejsze, ale nie łagodzące go, nuty mleczne. Twaróg i maślanka napływały z każdej strony, najpierw jakby robiąc miejsce, a potem wprowadzając słodycz.

W tym czasie gorzkość zaczęła rozkładać swój bogaty wachlarz, w którym nie brakowało pikanterii. Najpierw przemknęły skórki cytrusów: grejpfruta i pomarańczy. Słodycz natychmiast się z nimi zawiązała i przez kolejne chwile pomarańcza wyszła na pierwszy plan. Jej słodka soczystość powoli zaczęła zmieniać się w pełne smaku mandarynki. Okrywało je białe kwiecie i otulało słońce. Słońce i odrobinka dymu przywiodła na myśl karmel. Słodka i delikatna część czekolady jakby oddzieliła się od gorzkości i zaczęła własne życie.

Mniej więcej w połowie dalej rozkładany dymny wachlarz pokazał kolejno drzewa rozgrzane słońcem (jeszcze nieco mieszające się z kwiatami) oraz kawę. Ta przypomniała o powadze i podkreśliła pikanterię. Czułam rozgrzewanie chili i korzenności, wonnych "przyprawowo"-orientalnych drewienek, ale przy tym wszystkim... Z kolei dym wydał mi się chłodniejszy... jakby tak usiąść w cieniu w upalnej scenerii? Jakby ukryła się w nim lukrecja?

Pod drzewem... ukwieconym i... W drugiej połowie smaki mieszały się, że było i kwaskawo-cierpko, i bardzo słodko, mniej jednoznacznie. Właśnie niezbyt jednoznaczne czerwone owoce poczułam. W towarzystwie czegoś... egzotyczniejszego, karmelowego i pudrowego? Nie mogłam tego rozgryźć, aż kawa przyniosła więcej ziemi z zapachu. Ziemia wyszła wręcz ostro, co przełożyło się na mocniejsze przyprawy.

Oto pomyślałam o duecie banan&wiśnia, a potem o znacznie słodszych daktylach. Wiśnie i nieco podkwaszone daktyle przywróciły odrobinkę kwasku. Maślanka i twaróg mieszały się trochę z ziemią, wydało mi się to minimalnie... pikantne (nie wiem, czy to słowo nie jest jednak za mocne). Na dosłownie sam koniec zagłuszyły to cytrusy o zniwelowanej kwaśności.

Cytrusy, a więc kwaśne limonki i nieco mniej dojrzałe pomarańcze, a także kwaskawo-neutralny nabiał pozostały w posmaku razem z ziemistą kawą i ogromem przypraw, a jednak też łagodzone kwiatowymi i daktylowymi nutami. Kwiaty... mimo że ogólnie jako lżejsza nuta tej kompozycji, kręciły z odrobinką dymu.

Całość wyszła nieco podobnie do Sur del Lago 80%, choć była zdecydowanie bardziej gorzka za sprawą dymu i mocniejsza pod tym względem, mniej ogólnie kwaśna, a bardziej nabiałowa i słodka. Cytrusy były tu głównie słodkie. Ogrom kwiatów nie pozostawał bez znaczenia. To on odróżniał ją od Beskidu Sur del Lago, a łączył z bardziej kwiatową, daktylową Idilio Origins 4rto Carenero Urrutia Superior (o niej pisałam jako o roślinnej), która wydała mi się ogólnie niecytrusowa, a słodka i egzotyczna.

Normalnie niższa kwaśność byłaby zaletą, ale kwaśność Sur del Lago należała do nabiału, była więc przecudowna. Z kolei taka pikantna gorzkość oraz słodycz mandarynek i daktyli w ukwieconej scenerii to też coś chwytającego za serce, bo moc 80tki nie została pominięta. Wydają się podobne, podobnie genialne, ale tak odmienne, że to aż dziwne.

Ta miała chyba za to nieco gęstszą konsystencję, co mi bardzo odpowiadało.

ocena: 10/10

kupiłam: Słodki Przystanek (dostałam)

cena: 17,90 zł (za 50 g; ja dostałam)

kaloryczność: nie podana

czy kupię znów: tak

Skład: ziarna kakao, nierafinowany cukier trzcinowy