niedziela, 29 marca 2020

Manufaktura Czekolady Ekwador 80 % kakao + ksylitol ciemna z Ekwadoru

Dzięki paru czekoladom miałam okazję utwierdzić się w przekonaniu, że nie cierpię słodzików i nie lubię zamienników cukru w czekoladach. Chciałam trochę popróbować, czym poszczególne się różnią i jak wpływają na kakao. Manufakturze Czekolady ufam, toteż do ich propozycji podeszłam na spokojnie. I powtarzałam sobie, że tak strasznie brzmiące "słodzik: ksylitol" można zastąpić: "cukier brzozowy", bo tym właśnie jest, a psychologia jest ważna.

Manufaktura Czekolady Ekwador 80 % kakao + ksylitol to ciemna czekolada o zawartości 80 % kakao z Ekwadoru, słodzona ksylitolem (bez cukru).

Gdy tylko otworzyłam sreberko, poczułam bardzo intensywny zapach ziemi, w którą wsiąkał i zalewał ogrom soku z pomarańczy... tak słodkich, że w zasadzie to raczej mandarynek. Po chwili ujawniły się róże, którymi ziemia zdawała się być naperfumowana (nasączona?). Wszystko to spinała lekko marmoladkowa nuta. Wąchając w trakcie degustacji, doszukałam się drzew, a przed oczami miałam wyrazisty obraz łysej kosodrzewiny / drzew zimą. Także róże, które z czasem zrobiły się ogólnie ciężkimi kwiatami, zdawały się nieść chłód.

Ta ciemna, w dotyku idealnie gładka tabliczka udawała lustro. Trochę dziwi mnie, że obecnie wszystkie tej marki są grube z jednej strony, cieniutkie z drugiej, ale co tam. Z każdej trzaskała podobnie. Była twarda, ale trzask wydawała taki mocno sugerujący kremowość, wilgoć i gliniastość.
W ustach czekolada rozpływała się łatwo i dość szybko, jak na tak ciemną czekoladę. Przybierała postać nieco wodnistego kremu, w którym kryło się sporo ziarnistej szorstkości. Było to zgrane, przyjemnie zalepiające w gliniasty sposób; nietłuste, a wilgotno-charakterne. Mimo to, coś mi nie grało. Minimalnie jednak, bo gdybym nie wiedziała, powiedziałabym, że to zwykła ciemna.

Przy robieniu kęsa poczułam gorzkość orzechów. Początkowo subtelna, błyskawicznie zmieniała się w drzewa. Gdy po prostu wkładałam kawałek do ust, drzewna gorzkość nie dawała się wyprzedzić. W obu przypadkach kurczowo trzymała się jej ostrawa, a jednocześnie odległa słodycz.

Zaraz gorzkość zaczęła rosnąć, na przód wysuwając jednoznacznie spaloną skórę chleba. Miękkawego (razowego?) chleba, brzegami spalonego aż na węgiel. Chleb, z odrobiną wilgoci wewnątrz, jakoś mniej więcej w połowie mieszał się trochę z ziemią. Nie było już tak przejrzyście, bo przysłonił to dym.

Dym, niosący nową falę goryczki - o innym wydźwięku. Ta była bardziej złączona ze słodyczą, która w międzyczasie pojawiła się gdzieś z tyłu i niespodziewanie zaserwowała dość mocny smak słodziku. Odebrałam ją jako gorzko-drapiącą, niemal pikantnie ziołową słodycz. Zioła, mimo iż gorzkie, niosły pewną lekkość i chłód. Zrobiło się korzennie-kwiatowo. To zdecydowanie jakieś cięższe kwiaty. Chleb częściowo zmienił się w goryczkowate, melasowo-karmelowe ciastka korzenne o znikomej, ale drapiącej w gardle słodyczy. A może to przyprawy korzenne i ostrość tak drapały? (A serio to słodzik.)

W korzenności pojawiła się soczysta pomarańcza wraz ze swoją goryczką. Korzenność przywróciła bardziej drzewne nuty, bliżej końca niemal zupełnie zakrywając chleb i węgiel. Drzewa, kwiaty i zioła mieszały się z soczystością, choć wciąż reprezentowały głównie gorzkość. Dało to efekt kawy. Słodzik... czuć go, jak podkreśla słodko-goryczkowatą pikanterię, motyw słodziku jako on sam też, ale bardzo odlegle.
Nagle, dosłownie w trakcie znikania kęsa uderzały ziarna kawy.

W posmaku pozostała kawa, goryczkowata pomarańcza, z którą wiązała się lekka marmoladkowość z zapachu, ziemistość i drzewa oraz pikanteria słodziku / ziół.

Całość była zdecydowanie mniej słodka i niekarmelowa, ale też jakby nieco mniej czekoladowa od ekwadorskiej Manufaktury 70 %. 80 % wydaje się skupiać na gorzkości, acz wciąż głębokiej. To spalony chleb i drzewa, zioła i odrobina kwiatów oraz korzenność i kawa, zakropione słodzikiem i pachnące złudnie. Mocna kawa na końcu też była zaskakująca. Wspomniana słodzona cukrem trzcinowym zdecydowała się na orzechy, korzenność i bardziej kwiaty niż zioła, doprawiając je miodem i karmelem.

Mam bardzo mieszane uczucia w kwestii tej czekolady. Pyszne nuty, ale denerwująca struktura. To znaczy... gdyby nie ta minimalna (!) wodnistość, byłoby bosko, bo szorstkość świetnie udawała przyprawy. Słodzik czuć, ale wpasował się (czuję, że to on stał za wydobyciem smakowitych drzew i ziół). Nie lubię słodzików i czuję, że kakao po prostu lepiej łączy się z cukrem, ale jako że producent podkreśla, iż to dla osób, które mają z cukrem problem, a chcą cieszyć się dobrą czekoladą, uważam ją za rewelacyjną. Ostatnio przekonałam się, że trudno jest zrobić dobrą ze słodzikiem. Smakowała mi, choć bardzo subiektywnie raczej na 8, ale to najlepsza czekolada ciemna ze słodzikiem, jaką jadłam.


ocena: 9/10
kupiłam: foodieshop24.pl
cena: 16 zł (za 50g)
kaloryczność: 596 kcal / 100 g
czy znów kupię: nie

Skład: ziarno kakao, substancja słodząca: ksylitol

1 komentarz:

  1. Masz ostatnio same czekolady z nutami aromatycznymi i/albo smakowymi pomarańczy. Za to róży dawno nie było. Jak mam w sklepie do wyboru mój chleb ze skórką zwykłą i przypaloną, biorę ten drugi. (A jeszcze częściej oba :P) Zwęglona to już oczywiście za dużo. Wyobrażam sobie wielorakość i poziom gorzkości tej czekolady. Zupełnie nie dla mnie.

    OdpowiedzUsuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.