środa, 23 marca 2022

Lindt Banana Split mleczna z nadzieniem bananowym i czekoladową truflą

Bananowe rzeczy już mnie nie kręcą, jak niegdyś, bo po prostu nie spełniają oczekiwań. Czasy, gdy interesowały mnie mleczne nadziewane Lindty też już się skończyły. A jednak tę czekoladę mieć musiałam - choć było to zanim zaczęłam otwierać serię mlecznych, jakie na blogu opublikowałam w ciągu ostatnich dni. Jednak już kupując, nie liczyłam, że mnie jakoś szczególnie zachwyci. Pomyślałam jednak, że miło by było, gdyby okazała się poprawnym wariantem na temat duetu kremów. Spodobał mi się jako pomysł przy paskudnej Orion Kremova Bananova A Kakaova Naplni z nadzieniem bananowym i kakaowym

Lindt Banana Split to mleczna czekolada o zawartości 31 % kakao nadziewana ciemnoczekoladową truflą (13%) i kremem bananowym (27%), z linii Eistafel; edycja limitowana na lato 2021. 

Rozrywając sreberko poczułam sztucznawy, ale na szczęście nie napastliwy, bananowy zapach. Zrównany był (częściowo oczywiście sam się do niej dokładał) z za wysoką, cukrową słodyczą. Zdawał się tonąć w ogromie mleka. Zarówno tak ogółem, kojarząc się z jakimś mlekiem / deserem bananowym, jak mleka pochodzenia czekoladowego. Zwłaszcza wierzch pachniał bardziej esencjonalnie czekoladowo, nawet nieco kakaowo. Doszukałam się w tym cierpkiego echa... z granicy kakao, a aromatu bananowego. Przy jedzeniu i podziale aromat banana nasilał się, nieco wspierany przez naturalniejszą nutkę nektaru / przecieru. 

Czekolada na dotyk wydała mi się delikatna, jakby miała się rozlecieć, mimo że w zasadzie... mogła równie dobrze okazać się masywną. Jeszcze nic nie było przesądzone. Miała w sobie coś kruchego, zwłaszcza przy łamaniu, kiedy to wydawała lekkie pyknięcia.
Gruba warstwa czekolady skrywała nadzienia: o ile gęstego, lekko mazistego i tłustego kremu bananowego nie pożałowano, tak lepkawego, ale nie klejącego ciemnego już trochę tak. "Trufla" trochę się wyciągała (i potem zabawnie sterczała), ale przypominała zastygły, bardzo, bardzo gęsty, żelowaty sos. Umieszczono ją jedynie na środku (a jednak nie narzekam na taką jej ilość). Obie części były kremowo-gładkie.
W ustach czekolada rozpływała się w umiarkowanym tempie, bardzo gęsto i kremowo. Zalepiała, stając się miękką i tłustą masą. Nadzienia mieszały się z nią. Trufla wyciskała się nieco szybciej. Okazała się żelowo-śliska, gładka i dość tłusta. Rozpływała się rzadkawo, nieco wodniście, acz niechętnie. Trochę jej to zajmowało, kulkowała się wówczas. Była dziwnie plastyczna, niby lepka, ale się nie kleiła do np. zębów. Wydała mi się dość... smarowata.
Krem bananowy odznaczał się gęstą i pełną, miękką tłustością. To krem kryjący soczystość, przypominający budyń na pełnym mleku z oleistym echem. Zalepiał do pary z czekoladą. Nadzienia znikały tylko minimalnie szybciej od czekolady.

Sama czekolada w smaku okazała się zabójczo słodka. Cukier goniła nutka waniliny, pewna plastikowość, ale też tsunami mleka. Trochę ratowało sytuację. Lekko przesiąkła sztucznością nadzień, głównie bananowego. Odnotowałam też leciutką nutkę kakao, podkreślającą czekoladowość - chyba też pochodzenia nadzieniowego.

Nadzienia dołączały do czekolady mniej więcej równocześnie. 
Bananowe dołączało do czekolady prędko poprzez słodycz i mleczność. Poziom cukru przy jego debiucie wydał mi się skandaliczny. A jednak krem najpierw jawił się jako delikatny, głównie mleczny. Następnie wplótł aromat bananowy, któremu pomagała sztuczność trufli. Pomyślałam o mleku chemicznie bananowym. Mniej więcej w połowie rozpływania się kęsa banan wychodził niemal na przód, gdzie jeszcze dokładał słodyczy. Przez nią zasadniczy smak banana aż tracił na pewności siebie i gubił się.

Drapało w gardle nieznośnie. Banan pobrzmiewał nutką słodkiego nektaru, jednak dużo w w tym wszystkim (w tym w bananowości) aż goryczkowatej chemii. To czuć zwłaszcza przy spróbowaniu jasnego nadzienia osobno. W całości bowiem, gdy tak mieszało się z ogromem czekolady mlecznej, wyszło bardziej puddingowo-lodowo. Jak mleczne lody o smaku bananowym z np. dobraną gałką czekoladowych-albo-kakaowych.

Ciemnemu nadzieniu przez cukrowość całości też średnio szło przebicie się. Zwracało na siebie uwagę zasuwając goryczkowatą nutkę. Przebijała się przez cukier, wydając się dość nieokreśloną. Mimo to, nie zabrakło w nim słodyczy. W pierwszej chwili czy przy próbowaniu osobno, gorycz zdawała się mieć chemiczne pochodzenie. W trakcie jedzenia chwilami wydawała się bardziej kawowa, a chwilami rzeczywiście czuć cierpkawo-gorzkie kakao... wychodowane w laboratorium. Wyszło to jak sztuczny sos / syrop czekoladowo-kawowy, trochę nawet... karmelowo-kawowy? Ze słodko-chemiczną nutą procentów? A także cukrowo-cukierkowy. Mniej więcej w połowie rozpływania się kęsa odpuszczał, krył się w ogólnej cukrowości, odchodząc na tyły.

Z czasem cukrowość, czekoladowość i mleko pochłaniały sztuczność, ja zaś skupiałam się głównie na cukrze. Przy chemii wyłoniła się też wanilina. Gdy całość z ust już znikała, czekolada wychodziła na przód, pokazując się od bardziej plastikowo-cukrowej strony. Chyba uwypukliła ją sztuczna kakaowość trufli. Mimo że wciąż była wyraźnie mleczna.

Po zjedzeniu zostało straszliwe przecukrzenie oraz bananowo-słodki posmak wymieszany z goryczowatymi aromatami: zarówno dziwnego, ciemnego sosu jakby sztucznie likierowo-kawowo-możekakaowego, jak i bananowego. Ewidentnie sztuczne banany mieszały się z nieco naturalniejszym motywem lodów bananowych. Czułam też cukierkową, sztuczną alkoholowość wkomponowaną w okropne zacukrzenie, a do tego tłuszczowość. I smakową, i jako warstwa na ustach. Z czasem odnotowałam, że w język i gardło pali nie tylko cukrowość, ale równie mocno chemia.

Całość bardzo rozczarowała. Spodziewałam się cukrowo-smacznej kompozycji, niczego ambitnego, ale to nie było "ot, można zjeść, bo mało ambitne, ale dobre". Wyszło sztuczne i nużące, aż mdłe od cukrowości. Poszczególne nuty aż gryzły. Czekoladowa trufla to jakaś kpina, a banany... w zasadzie miałyby jeszcze szansę, mimo dużego udziału aromatu, gdyby miały lepsze otoczenie. A tak samą bananową bananowość czuć za słabo. Już po pierwszej kostce poziom cukrowości i paskudne aromaty, i jej zagłuszanie smaków, sztuczne podszycie męczyły, a także stanęły na drodze cieszeniu się z degustacji. W sumie zjadłam ledwo trzy kostki i po nich czułam się aż zdegustowana, ale upewniłam się, że to zła czekolada. Bo aż nie mogłam uwierzyć, że Lindt zrobił coś takiego; poziom Oriona (a może niższy?). Reszta trafiła do Mamy, ale i ona nie zmogła (czekolada więc poszła dla ojca). Stwierdziła: "Czegoś tak niesmacznego dawno nie jadłam. Okropny posmak daje już w trakcie jedzenia, sztuczne to jakieś... chyba ten brązowy dżemik tak walił. Sztuczny. Pomijając, że wszystko głównie słodkie, to on gorzki jakiś? Banana to ja tam nie czułam i w sumie zagłębiać się nie chciałam w to, co ja tam właściwie czułam.".

Ja, ryzykantka, jak nakazuje opakowanie, sceptycznie kostkę włożyłam do lodówy na godzinę, a potem wyjęłam na jakieś 20 min., by jednak odtajała i zjadłam. Efekt? Owszem, nadzienie upodobniło się bardziej do twardo-zbitych lodów, zachowało chłodzący efekt i było nieco bardziej jak... jakiś baton a'la Maxi King z gęstym sosem (a czekolada wróciła do normalności), jednak... to wydawało mi się jeszcze słodsze. Choć może mniej sztuczne? Na pewno jednak niefajne; nie moja bajka. Ocena i opis ogółu odnosi się do wersji traktowanej normalnie.


ocena: 2/10
kupiłam: Allegro
cena: 13 zł
kaloryczność: 567 kcal / 100 g
czy kupię znów: nie

Skład: cukier, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, miazga kakaowa, tłuszcz maślany, syrop glukozowy, syrop z cukru inwertowanego, śmietanka w proszku, odtłuszczone mleko w proszku, przecier bananowy (1,4%), lecytyna sojowa, substancja utrzymująca wilgoć (sorbitol), ekstrakt bananowy (0,1%), sól, aromaty naturalne, aromat

4 komentarze:

  1. czepiasz się tak tylko po to, by przed świętami zohydzić ludziom lindta, a to przecież dobre czekolady i najlepsze zajączki na świecie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Śmiem zgłosić sprzeciw wobec Twojego stanowiska.

      Usuń
  2. No szkoda,bo drzewiej ja także byłam wielką miłośniczką bananowej wersji słodyczy... niestety tyle razy się zawiodłam. Ten produkt to dowód na to, że już nawet dawniej wiodącym producentem nie można ufać :( obecnie smakują mi wawela Wielkanocne pisanki z nadzieniem banan i karmel. Polecam. Mi poprawiły trochę humor, bo naprawdę im wyszły ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Za nic się nie zbliżę, bo... Po prostu. To Wawel, to coś innego niż czekolada, słodkie to, nadzienia - nic, co mnie obecnie interesuje. A Mama bananowych wariantów nie lubi, to i jej nie kupię.

      Usuń

Moderacja włączona, żeby nie było problemów z weryfikacją obrazkową.