Moser Roth Bourbon Vanille biała z wanilią

Są dwie rzeczy, których nie cierpię. Znaczy... jest ich o wiele więcej, ale na potrzeby dzisiejszej recenzji, przyjmijmy, że są dwie. Pierwsza to powtarzanie się, więc pozwólcie, że nie będę się rozpisywać, jak bardzo uwielbiam połączenie białej czekolady i wanilii. Właściwie, uwielbiam połączenie wanilii z czymkolwiek, a czekoladę po prostu uwielbiam, więc no... Jednak, jak już zobaczę białą tabliczkę z waniliowymi kropeczkami, to pewne jest, że ją kupię w trybie natychmiastowym.

Drugą rzeczą, na jaką w kilku zdaniach ponarzekam, jest narzekanie (o ironio, haha), ale konkretne narzekanie. Na to, że biała czekolada to nie czekolada. Zbiór cukru i tłuszczu? Nie zawsze. Czasem biała czekolada potrafi mieć o wiele więcej do przekazania konsymentowi, niż niejedna mleczna. Weźmy jako przykład czekoladę białą z 32%-ową zawartością masy kakaowej. Gdy prześledzicie skład popularnych czekolad mlecznych, zobaczycie, że często ta liczba waha się między 28 %, a 30 %.

W ten sposób przechodzimy już do konkretów, czyli do białej czekolady z wanilią (właśnie z 32 % zawartości kakao), czyli Moser Roth Bourbon Vanille. Opakowanie zawiera 125 g białego dobra, czyli 5 malutkich tabliczek. Osobiście czasem lubię tabliczki do gryzienia, nie zaś do połamania na malutkie kosteczki, więc takie rozwiązanie mnie ucieszyło. Producent podał także zawartość mleka, co wynosi 20,3 %, a jak już przy składzie jesteśmy, to warto wspomnieć, że moją uwagę przykuła... pokruszona wanilia? Nie, coś, co jest przed nią. Sól. I to w składzie przed wanilią!

Otworzyłam bardzo eleganckie, tekturowe opakowanie, po czym wyjęłam kilka maleńkich tabliczek osobno pakowanych w papierki. Odwinęłam jeden i powąchałam.

Zapach był bardzo intensywny. Głównie czuć tu było mleko, oraz wanilię, której zapach skojarzył mi się z bardzo naturalnie waniliowymi lodami.

Zachęcona zapachem, wzięłam do ust pierwszy kęs. Z początku słodycz wydała mi się stonowana, mimo, że wyraziście waniliowa.

Mleko od samego początku było dobrze wyczuwalne. Świeże, tłustawe mleko. To było to! W dodatku całkiem silny był jeszcze posmak masła, co dawało ciekawy maślany efekt. Nie jakaś tam obrzydliwa margaryna, a naturalne masełko. Jeśli już o tłuszczach mówimy, dało się tu także wyczuć tłuszcz kakaowy, albo raczej czuło się, że obecne tłuszcze są jak najbardziej pozytywne.

Czekolada rozpuszczała się w miarę powoli i kremowo, a wraz z postępem tego procesu nasilała się waniliowa słodycz. 

Przy drugim kęsie słodycz, już nie taka waniliowa, po prostu uderzyła, zszokowała i zaczęła drapać w gardle. Z każdym kolejnym kęsem ta słodycz wydawała się coraz silniejsza. W pewnym momencie pomyślałam, że nie dam rady zjeść już ani kawałka więcej.

Było waniliowo, ale i sam cukier stał się bardzo silny, co popsuło początkowe, bardzo miłe, wrażenie. 

W pewnym momencie miał miejsce nieoczekiwany zwrot akcji. Wyczułam słoną nutkę. Cukier dalej szalał, jak mógł, niczym pies spuszczony ze smyczy, ale obok niego właśnie ta odrobinka soli gdzieś tam się kryła. Wanilia i mleko do końca były wyczuwalne, jednak "były wyczuwalne" to dla mnie za mało. To powinno być na pierwszym miejscu, na którym bezprawnie rządził się cukier.

Ta czekolada mogła być przepyszna, dostać dziesiątkę. Mogła. Jednak nie dostała, bo mimo, że początek był naprawdę dobry, to przesłodzenie i tak wypłynęło na wierzch, niczym zdechła ryba nadmuchana piłka plażowa. Tak słodkiej czekolady dawno nie jadłam i właśnie za to zasłodzenie, przecukrzenie, czy jak to jeszcze można nazwać, ocenę obniżam o dwa punkty. A mogło być tak pięknie.

ocena: 8/10

kupiłam: sklep z niemieckimi produktami

cena: 6 zł

kaloryczność: 604 kcal / 100 g (opakowanie ma 125 g, każda tabliczka 25-gramowa ma 151 kcal)

czy znów kupię: nie