masło orzechowe (Sante) Auchan Peanut Paste Smooth 100 %

Mama codziennie na śniadanie je masło orzechowe i odkąd Lidl zaczął kombinować ze swoim genialnym Mister Choc Masło orzechowe kremowe / McEnnedy American Way Peanut Butter Smooth w szklanym słoiku, wprowadzając znacznie gorsze McEnnedy American Way Smooth Peanut Butter w plastikowym słoiku, czasem przemycając kiepską Mister Choc Pastę orzechową kremową, Mama zaczęła szukać smarowidła amerykańskiego typu (peanut butter) w zastępstwie. Ja z ciekawości próbowałam, towarzysząc jej w tej "drodze przez mękę" (wyolbrzymiam, ale ciii). Raz i drugi jednak podsunęłam jej myśl, że po co męczyć się kremami o średnich składach, skoro można się tak samo męczyć, ale zdrowym? Mama nie lubi past 100 %, ja natomiast mam mieszane uczucia - zależy co, kiedy i do czego (fistaszkowe od razu kojarzą mi się z PB, z innych orzechów preferuję 100%). Niestety, przez to, że zakupy w Auchanie zawsze robię w pośpiechu (bo z ojcem raz w miesiącu), jakoś jak sprawdzałam etykietę, nie dotarło do mnie, że dla marketu tego, wyprodukowało to... Sante. Go On Peanut Butter Smooth 100 % Peanuts było wstrętne, ale liczyłam, że może jakość dla różnych marketów, czy to pod swoje logo się różni (to się bowiem zdarza, czego namacalne przykłady mogę zawsze przytoczyć nie tylko ze świata słodyczy; moim koronnym jest Baron: tabliczki spod jego logo wg mnie są niezjadliwe, a te na Biedrę jako Luximo - owszem). Mając traumę po tej oleistości, obecnie w sklepach uważnie zawsze słoikiem macham. Zakupione wyglądało normalnie - na wierzchu wydzielił się olej, ale reszta obiecywała konsystencję gęstszą niż olej.

(Sante) Auchan Peanut Paste Smooth to "gładka pasta orzechowa z prażonych orzeszków arachidowych" w 100 % z orzechów; słoik zawiera 500 g. Wyprodukowane dla Auchan przez Sante.

Po otwarciu poczułam intensywny, zaskakująco masłoorzechowy zapach fistaszków. Oddawał delikatne i naturalne, ale jednak podprażone i złudnie słonawe smarowidło typu amerykańskiego.

To nie mi przypadł "zaszczyt" otwierania słoika (to jedna z nielicznych rzeczy, jakiej nie cierpię otwierać i ścierać się z tym, co zastaję). Mama poinstruowana, jak ja traktuję masła orzechowe po raz pierwszy, zrobiła podobnie, czyli zlała większość oleju z wierzchu (ponoć było go dużo, około 3 łyżek, z tego co mówi), a resztę "podziubała / wymieszała niedbale z grubsza".

Jeszcze tego samego dnia za smarowidło wzięłam się i ja. Trafiłam na rzadkawy, minimalnie oleisty wierzch - tylko on wykazywał tę cechę.

Smarowidło miało konsystencję rzadkawą, ale jednocześnie pełną, esencjonalną. Całościowo nie było oleiste. Okazało się treściwe. Choć było ciągnące i ruchome (przy poruszaniu słoika), trochę rozlewało się np. na kromce chleba, nie było bardzo rzadkie. Wyraźnie czuć w nim chropowatość od zmielonych orzechów. Nadało to cudownie "miazgowego", naturalnego efektu (choć gołym okiem można dostrzec drobinki jakby skórek, w smaku te ciemniejsze drobineczki nie odegrały żadnej roli). Podczas jedzenia, w ustach jakby gęstniało, zaklejając je w sposób gęsty i pełny. Znikało powoli, pozostawiając tłusty w naturalnie orzechowy sposób, efekt. Konsystencja nie była ani gęsta, ani lejąca, co uważam za ogromny plus. Dzięki temu jest to krem bardzo uniwersalny.

Jako że nie mieszamy go jakoś specjalnie, na samym dnie (tak z 3 cm?) krem przybrał formę bardziej suchawo-gęstą. Masa jakby lekko podpływała olejem, była jeszcze bardziej przytykająca. Także w takiej wersji ta pasta zacnie się sprawdza (nie ma więc co się bać, że trzeba idealnie - najlepiej mikserem - wszystko przemieszać).

W pierwszej chwili uderzyło intensywnym smakiem masła orzechowego typu amerykańskiego (peanut butter!), nie do pomylenia z niczym innym. Orzeszki przedstawiły się jako prażone delikatnie, ale wyraźnie. Nuta ta stworzyła iluzję przesubtelnej słonawości.

Jak masa rozchodziła się w ustach, fistaszki królowały cały czas. Musiały być podprażone naprawdę delikatnie, bo po chwili ich wydźwięk zaczął łagodnieć. Swoje podprażenie podały w wątpliwość, choć nie utraciły na intensywności. Pokazały się z bardziej neutralnej, niemal naturalnie słodkawej strony. Zapomniały o splocie masła orzechowego i soli, dały się poznać jako niemal surowe.

Z czasem dominowała czysta fistaszkowa głębia. Powiedziałabym, że to orzeszki bez skórek i takie... chwilami trochę fasolowe, nieprażone albo prażone minimalnie. Podmywało je lekkie echo oleju arachidowego, może maślany akcent, ale nie raził ani trochę (może nawet dodał pewnego uroku?).

Im bliżej końca, tym bardziej naturalnie słodkie mi się wydawało. Aż... fistaszkowo słodziuteńkie.

Po zjedzeniu został posmak fistaszków jako świeżych i pełnych smaku orzeszków. Były trochę duszne, i... czyste, słodkawe. Wtedy może też bardziej wyłamała się lekka, fistaszkowa oleistość (ale nie odebrałam jej źle).

Zaprzyjaźniłam się z tą pastą łyżeczkowaną (nakładam sobie do miseczki i jem łyżeczką, który to deser traktuję jako zamiennik lodów - obecnie wszystkie są dla mnie za słodkie i, uwaga, za zimne, haha). Jej czysta fistaszkowość nie przestaje w ten sposób zachwycać. Nie nudzi.

Legenda głosi,
że pod spodem jest chleb.

Dodam, że mimo iż w gruncie rzeczy było naturalnie delikatne, to wciąż na tyle wyraziste, że dobrze sobie radzi na - przecież również intensywnym - chlebie żytnim razowym. Przy nim nawet dłużej i mocniej kojarzy się z prażono-podsolonym masłem orzechowym. Na kromce rozpływa się trochę, ale nie spływa z niej.

Krem z dna, a więc już bardziej sucho-zwarty, też jadłam właśnie na kanapkach, ale dodałam dżem (100% z truskawek). To połączenie też sprawdziło się świetnie, bo pasta fistaszkowa wciąż niewzruszenie eksponowała swe walory, a dżem nawilżył ją.

Dzięki neutralnemu smakowi dobrze sprawdza się też z nabiałem, u mnie głównie z jogurtem greckim (Piątnicy 0%), rzadziej twarożkiem, sporadycznie serkiem Bieluch (lekki, który ma 3% tłuszczu to mój faworyt). I o dziwo z nim (może to przez kwasek nabiału?) wydaje się z kolei jeszcze neutralniejsze i słodkawe (naturalnie!). Z serkiem wychodzi "najklarowniej", bo ten stanowi jedynie delikatne, mało wnoszące tło, a pasta fistaszkowa roztacza smak w zasadzie taki, jak jedzona zupełnie sama.

Zupełnie inaczej wyszło z kozim jogurtem naturalnym - on podkręcił właśnie peanut butterowy, słonawy wydźwięk (bo ten jogurt sam w sobie słonawość lekko sugeruje?). Najsłabiej, gdy o nabiał chodzi, w moim odczuciu sprawdził się czysty zwykły jogurt naturalny (przez kwasek, który uwielbiam w czystych jogurtach, ale jednak z pastą fistaszkową trochę się gryzł).

Mnie osobiście nie podeszło tylko z kaszą jaglaną - uwielbiam ją, ale chyba jej smak nie pasował, a ono samo jakoś za bardzo w olej poszło. A może po prostu coś mi nie wyszło (ta opcja w sumie kiedyś do powtórzenia, by się upewnić, bo z tym masłem zrobiłam tylko raz).

Całość uważam za rewelacyjną. Nieprzekombinowana, delikatna, a wyrazista w smaku i uniwersalna pod względem konsystencji, nadaje się do jedzenia łyżeczką, jak i na chleb (u mnie żytni razowy), do jogurtów, w sumie i kasz na ciepło (może nie idealnie w moim odczuciu, ale daje radę).

Od Mamy wiem, że rozsmarowana na ciepłych tostach ma się średnio; ona ma zastrzeżenia, że za bardzo spływa (wg niej konsystencja "mogłaby być gęstsza", a i początkowo trochę brakowało jej w nim słoności, lecz przyzwyczaiła się, i końcowo masło ocenia dobrze, choć uparcie twierdzi, że "lepiej nie wąchać"; wciąż kręci nosem na gęstość, ale tylko trochę) i uważa je za "zbyt mdłe, za łagodne".

Według mnie paście nie brakuje niczego - żadnej soli czy mocniejszego prażenia. To, jak mignęła właśnie takim splotem na początku każdego zagarnięcia / kęsa, było świetne. Tak jak i przechodzenie na łagodniejszy, ale nie mdły, tor.

Ta pasta była diametralnie inna od Sante Go On Peanut Butter Smooth 100 % Peanuts, co bardzo mnie dziwi. Dlaczego producent pod swoje logo robi produkt ewidentnie gorszy, oszukańczy, a dla Auchan jakoś umie zrobić cudeńko, w dodatku w niższej cenie... To, co je różni, to to, że dzisiaj przedstawiane jest takie miazgowo-esencjonalne, masywne (mimo że rzadkie). Nie smakuje olejem fistaszkowym, a wyrazistymi, pysznymi fistaszkami i właśnie wszelkimi ich walorami. Podlinkowane ma konsystencję zagęszczonego oleju i oleiście-wodnisty, mdły smak. Różnią się nawet wartości (kalorie), więc... Nie rozumiem tego. Ale cieszę się, że odkryłam właśnie to.

Po wielu przejedzonych słojach, z Mamą tylko uwierdzamy się, że to nasz ulubiony krem fistaszkowy. Czasem (zwłaszcza latem) łatwiej trafić na rzadszy, bardziej lejący, a sporadycznie trafia się jakby nieco bardziej słodkawy. Nie jednak na tyle, by coś w tekście zmieniać. Poza tym, to produkt na tyle naturalny, że jak dla mnie to w pełni zrozumiałe (wszak mogą trafić się różne partie orzeszków).

Może niewiele osób zwraca uwagę na to, ale ja owszem. Opakowanie - dzisiaj przedstawione ma porządny szklany słoik, który dobrze trzyma świeżość. Go On miało lichy, delikatny plastikowy, który na upartego można wgiąć, ściskając.

ocena: 10/10

kupiłam: Auchan

cena: 9,99 zł (za 500g)

kaloryczność: 603 kcal / 100 g

czy kupię znów: tak

Skład: prażone orzechy ziemne (arachidowe / fistaszki)

--------------

Aktualizacja z dnia: 16.01.2023 - nieaktualne!

Przez jakieś dwa miesiące w Auchanie nie widziałam tego kremu, aż w końcu trafiłam na cały karton. Wyglądało na jakieś ciemniejsze, nie wydzielił się olej... ostrożnie wzięłam więc jeden słoik.

Po otwarciu poczułam intensywny zapach fistaszków, ale ewidentnie bardziej prażonych niż w wersji, z jaką miałam do czynienia dotąd. Zapach tego nowego był mocno prażony.

Mało tego, że na wierzchu nie wydzielił się olej. Pasta okazała się znacznie gęstsza i bardziej kleista, zwarta. Już gołym okiem widać w niej i drobinki, i kawałeczki większe. W trakcie jedzenia konkretnie zaklejała usta, wydawała się jeszcze gęstnieć i rozpływała bardzo powoli. Kawałki orzeszków nie starały się skupiać na sobie uwagi, były delikatne, miękkawe, ale nie da się ich przeoczyć.

W smaku krem okazał się wyrazistszy w sposób wyraźnie prażony. Witał się tym prażeniem, które kojarzyło się ze smarowidłem typu amerykańskiego jak dawniej, ale mocno prażonym.

Po tym roztaczał po ustach słodko-fistaszkowy smak - jednoznaczny i wyrazisty, lecz prażona nuta nie odpuszczała. Była wyczuwalna cały czas. Jednocześnie, chyba na zasadzie kontrastu, słodycz bardzo i szybko rosła, że w połowie rozpływania się porcji wydawała się jakby przesadzona.

Prażenie i słodycz gnały więc obok siebie, splatając się.

Razem też zostały w posmaku. Prażenie chyba bardziej zwracało w tym momencie na siebie uwagę.

Bardzo nie podoba mi się ta zmiana. Uwielbiałam jego minimalnie prażoną delikatność i rzadszą konsystencję bardziej miazgową niż z kawałeczkami.

Mama ma te same odczucia odnośnie prażenia i słodyczy. I dla niej wydały się za silne. Przeszkadzały jej na kanapkach, przebijając się bez trudu przez intensywny dżem. Gdy tylko po raz pierwszy otworzyła słoik, usłyszałam: "O, jakie prażone!".

Zgadzamy się, że to wciąż dobry krem, jednak nie tak dobry, jak był kiedyś. Ocenę obniżam z bólem serca.

Innym razem, już po tej aktualizacji, znowu trafiłyśmy na jaśniejszy kolor, prawie bez kawałków i niższe prażenie - wszystko jak dawniej.

ocena: 9/10

kupiłam: Auchan

cena: 9,99 zł (za 500g)

kaloryczność: 603 kcal / 100 g

czy kupię znów: jak akurat żadnego lepszego nie będziemy miały, to tak

Aktualizacja z roku 2024: Przestały trafiać się mocniej prażone kremy i pasta wróciła do pierwotnego, łagodnego charakteru, ale wzrosła też jej cena do 10,99 zł za 500g. Ta znów łagodna wersja, mimo że droższa, znowu ma już 10/10

Co jednak ciekawe, ten nawet najbardziej prażony z kremów Sante dla Auchan, lepiej od według mnie lepszego ogółem KruKam, sprawdza się w moim deserze, jakim jest jogurt typu greckiego Piątnicy wymieszany z łyżeczką cynamonu i 50g rodzynek oraz z łychą ok. 40g kremu fistaszkowego, o czym pisałam na Instagramie). To właśnie chyba dzięki epizodycznie pojawiającym się kawałeczkom i jednak temu prażeniu, które jakoś do cynamonu bardziej się dopasowuje i zostaje ograne przez rodzynki.