J.D. Gross Grenada 46 % Cacao Czekolada Mleczna z Grenady

Kiedyś bardzo lubiłam mleczne czekolady, a ciemne mleczne przez pewien czas były moimi ulubionymi. Zawsze ceniłam bowiem kakao, ale właśnie także specyficzna słodycz wspomnianych mi odpowiadała. Obecnie na mleczne ochotę miewam rzadko, a jak mam już jakąś jeść to musi być ciekawa. Dawno nie jadłam po prostu mlecznej... Tak się jednak stało, że na dobrą jakoś mnie po prostu naszło. A że zbiory czekolad mam przeogromne, znajdzie się wśród nich coś na każdą zachciankę. I... cóż, mleczne Grossy nie pojawiają się zbyt często, nie takie moje. Mleczne około 30 % kakao mnie nie kręcą, nadziewane to co innego... Tej więc byłam szczerze ciekawa. Zastanawiałam się, jak wypadnie w porównaniu do Gross Selection: Chocolat Edel-Rahm / Milk Chocolate i Herbe Sahne / Dark Chocolate. A i region niepospolity. Mlecznej czekolady stamtąd to jeszcze nie jadłam.

J.D.Gross Grenada 46 % Cacao Czekolada Mleczna to mleczna o zawartości 46 % kakao trinitario z Grenady; produkowana dla Lidla.

Rozchylając papierek, poczułam wyrazisty zapach pełnego mleka i śmietanki, trącającej lekko o śmietankę w proszku, ale stojącą także za sielsko-wiejskim, naturalnym klimatem. Mocno orzechowy, lekko siankowy charakter kakao sugerował jakieś "inne mleko" (np. kozie). Było w tym coś leciutko maślano-bułeczkowego i bardzo słodkiego. Słodycz należała głównie do szlachetnego, palonego karmelu, ale też wanilii i jakby zasłodzonych, minimalnie soczystych marmolad.

Tabliczka była dość twardawa, ale łamała się krucho i cichutko, jedynie pykając. Bardzo się kruszyła.

W ustach okazała się jednak zwarta i masywnie tłusta, także wyginająco się miękka. Rozpływała się w umiarkowanym tempie, wykazując aż za silną, idealnie gładką tłustość. Przypominała tym samym gęstą śmietankę lub kremowy jogurt i minimalnie zalepiała usta, znikając jak mleko (już tak rzadziej). Pod koniec trochę ściągała jak tłusty jogurt np. grecki.

Robiąc kęsa poczułam dosłownie masełko w wydaniu "na słodko". Delikatne i naturalne, rozsmarowane na miękkiej chałce. Klimat ułożył się w beztroski i sielski dzień. Do chałko-bułeczki podano szklankę mleka tłustego i chłodnego.

Zaskakująco niska słodycz nieśmiało zbliżyła się do powyższych. Wydała mi się karmelowo palona, ciepła. Podkreślała skojarzenie z maślanymi, delikatnymi, słodkimi wypiekami (chałki, bułeczki mleczne / maślane, drożdżowe placki).

W palonym cieple kryła się też drobna nutka słodkich przypraw korzennych, ale też orzechy i jakby orzechowy wypiek. Karmelowa słodycz otulała orzechy. Orzechy z ciasta? Oczami wyobraźni widziałam ciasto-chlebek: mięciutkie, a jednocześnie konkretne i wciąż... ze szklanką mleka. Mleczność i maślaność zalewały usta, splatając się z ogromem śmietanki. To był smak przewodni.

A wypiek... może nie był tyle wypieczonym wypiekiem, co palonymi karmelami? Słodki karmel trafił na masło i śmietankę, po czym mniej więcej od połowy rozpływania się kęsa zaczął zmieniać się w toffi, cukierki toffi, za których sprawą słodycz drastycznie rosła. Robiło się wręcz cukrowo.

Mimo to, wychylił się też rześko-soczysty motyw. To tak, jakby na wypieki dodać zacukrzono-zasłodzoną marmoladę lub... jakby gdzieś w tym wszystkim dokopać się do kremowo-śmietankowego deseru... z zacukrzonym, dżemowatym wsadem z... moreli? słodkich pomarańczy? Aż scukrzonych? Owoce były bardzo niejednoznaczne, wkomponowane w cukrowość... palonego karmelu i palono-maślanego toffi, która lepiej sobie poradziła z wkręceniem się w ciepły klimat.

Bliżej końca robiło się bardzo słodko i znów śmietankowo, ale pojawiła się też lekka goryczka. Jakby karmelu, orzechów, zbyt mocnego przypieczenia i... w końcu kakao po prostu. Kakao zrobionego na pełnej, tłustej śmietance.

Po zjedzeniu został posmak lekko cierpki, jak po śmietanowym jogurcie i kakao. Gorzkawy kakaowo-ciepło, a jednak łagodzony śmietanką, maślanością i tłustością na ustach, co bardziej sugerowało raczej kakao zrobione na tłustym mleku. W gardle słodycz ryzykowanie zaznaczyła swoją obecność już po pierwszej kostce, a w połowie tabliczki serducho w ogóle nieprzyjemnie mi przyspieszyło.

Całość wydała mi się zdecydowanie za maślana, zarówno w konsystencji, jak i w smaku. Wiodąca smakowa maślaność, mimo przyjemnych wypieków, zmęczyła mnie, bo owoce były bardzo niejednoznaczne i w sumie... Prawie ich nie czuć. Także kakao przez większość czasu ukrywało się. O śmietankę o wiele łatwiej, ale była tak pełna, że aż za pełna. O dziwo słodycz nie była cały czas bardzo wysoka, co się chwali. Nie zmienia to jednak faktu, że tabliczka i tak miała bardzo, wręcz głównie słodki wydźwięk.

Nie było w niej zupełnie nic ze znanych mi czekolad (wprawdzie ciemnych) z Grenady. Może delikatne ciepło i owocowa nutka, ale regionu bym nie zgadła. Odebrałam ją jako dobrą mleczną, trochę ciemnawą. Ze 4 kostki spokojnie można zjeść, ja zjadłam więcej i zaliczyłam cukrowy zgon tylko dlatego, że to nudnawa dla mnie tabliczka (niezbyt moje nuty), którą od niechcenia można zjeść, a jednak niestety nie bajka Mamy (za wysoki procent kakao, a poza tym czyste czekolady szkodzą jej na żołądek). Wiedziałam, że nie chcę jej jeść dwa dni, więc zjadłam, ile mogłam - 7 kostek, by sobie nie zostawić po niej złych wspomnień (czekoladową normę wolałam dojeść ciemną, która nie męczy i uspokaja serce). Na tyle dobra, że warto się raz zasłodzić. Podała maślaność w sto razy lepszej formie niż np. Lindt Excellence 65 % Cocoa Milk Chocolate.

Mama skończyła te 3 kostki i stwierdziła: "tak śmiesznie w niej szła ta słodycz, rzeczywiście może taka toffi trochę, obok gorzkości; no dla mnie za gorzko było i ta gorzkość tak w posmaku została jeszcze". Uznała, że ogólnie czuć, że dobra jakościowo, ale jej nie odpowiadała (z żalem stwierdziła, że nie czuła tego, co ja - i obie bardzo żałowałyśmy, bo ja czułam dosłownie wszystkie uwielbiane przez Mamę różności).

 ocena: 8/10

kupiłam: Lidl

cena: 4,99 zł

kaloryczność: 586 kcal / 100 g

czy kupię znów: nie

Skład: cukier, miazga kakaowa, tłuszcz kakaowy, pełne mleko w proszku, śmietanka w proszku, lecytyna sojowa, ekstrakt z laski wanilii