wafelki Loacker Double Choc

Czasem nachodzi mnie dziwne wrażenie, że tylko mi nie smakują jakieś rzeczy albo z kolei, że zwykłe mnie nagle potrafią się wydać w pewien sposób niezwykłe, interesujące i... jak przychodzi do zjedzenia, jest jedno wielkie rozczarowanie. Ostatnio doszłam do wniosku, że nawet ciekawe teoretycznie warianty wafli po prostu są nie dla mnie, o czym pisałam przy Loacker Matcha Green Tea. Niestety, podlinkowane kupiłam razem z dzisiaj prezentowanymi. Większość ludzi pewnie pomyślało by o nich "ot, kakaowe wafle". Ja jednak... od razu wyobraziłam sobie do granic możliwości kakaowe, tortowo-kremowe jak Eti Dare to Enjoy bez polewy. Te w dodatku wydawały się "poprawioną dla mnie" wersją Loacker Sandwich, w których dziwnie odbieram proporcje wafla do kremu, jakby kremu było mało. A Loackery z kilkoma warstwami kremu? To jakoś bardziej do mnie w dniu kupowania przemawiało. Niestety, po podlinkowanych przeszła mi na nie ochota. Szansę postanowiłam dać im tylko dlatego, że Mama nie lubi kakaowych słodyczy (o ojcu jakoś nie pomyślałam), a jednak twór to mały, taki... "do zjedzenia" na np. oglądanie serialu (dokładniej na Patologa - ekhem, czy to jakaś sugestia?).

Loacker Double Choc to chrupiące wafle kakaowe z (75%) kremem kakaowo-czekoladowym; paczka zawiera 12 wafelków; wyprodukowane we Włoszech.

Po otwarciu poczułam wyraźnie kakaowy, cierpkawo-gorzkawy zapach, podkreślony mocnym wypieczeniem, który jednoznacznie skojarzył mi się z kakaowymi lodami w waflu. Spokojnie mógłby to być zapach czarnych rożków Leone. Czuć waflowość pszenną i aż przypaloną. Słodycz była wyważona, przyjemnie niska.

Wafle już przy wyjmowaniu z paczki okropnie się kruszyły. Wydały mi się delikatne i krucho-suche. Na oko powiedziałabym, że są lekkie i sowicie wypełnione kremem.

W trakcie jedzenia okazało się, iż warstwy waflowe w istocie były bardzo kruche i suche, ale w świeży i chrupki, raczej pozytywny sposób. Kruszyły się irytująco, a w trakcie jedzenia całości aż trochę swoją suchością przytłaczały krem. Mimo pewnej lekkawości, były dominujące.

Krem okazał się bowiem rzadki i miękko-tłusty, gibko-mazisty. Chwilami przywodził na myśl drożdże rozrobione w wodzie i oleju. Kojarzył się z topiącą się, półpłynną czekoladą albo... czekoladowym sosem z loda?

Całość i wysuszała, i zatłuszczała, ale na szczęście nie przytykała. 

Wafle łatwo rozwarstwiać, ale mija się to z celem, bo to jakoś tak... wbrew pozorom już bardziej się zgrywa całościowo. Razem wady stają się składową, tylko denerwując; osobno denerwują, męczą i sprawiają, że jedzenie nie ma sensu. Krem bowiem otłuszcza usta oleistą warstwą, a wafle aż drapią podniebienie (choć mojego nie pokaleczyły - zjadłam jednak niecałe pół paczki, więc nie wiem, jak byłoby dalej).

W smaku same wafle cechowała raczej niska słodycz i mocny smak pieczenia. Czuć pszenne, konkretne wafle, a kakao nie pozostało w tyle. Zaprezentowało się bardzo wyraźnie, jako delikatnie gorzkawy smak. Z czasem na znaczeniu przybierał aspekt zbożowy, pszeniczny. W trakcie jedzenia nagle mnie olśniło - łącząc się z kremem, smakowały niczym kulki płatki / chrupki do mleka typu Nesquik.

Krem bowiem uderzał słodyczą (co dawało się we znaki zwłaszcza, gdy spróbowałam osobno lub gdy po prostu się na nim skupiłam) i stonowaną gorzkością kakao, które chwilami wydawało się nieco orzechowo-czekoladowe. Wyraźnie i tu czuć palono-pieczoną nutkę. Podyktował całości nesquikowy wydźwięk, zwłaszcza, że zdarzyło mu się nawet zrobić aluzję do pewnej śmietankowości / mleczności. Z czasem jednak wydało mi się to raczej lekko tłuszczowe, trochę jak... nesquikowo-czekoladowe lody w kakaowym waflu i... tanim, likierowo-czekoladowym sosem?

Chwilami cierpkawo-goryczkowate kakao wraz z rosnącą, napastliwą słodyczą (była męcząca, dziwna... nie nazwałabym jej po prostu cukrowością) przytaczało coś sztucznie likierowo-czekoladowego, ale bez procentów. Coś mi tam nie grało. Jakaś taniość, sztuczność, która zaczęła aż gryźć w język.

W dużej mierze jednak smak kremu przygłuszał sucho-kakaowy wafel, z pszeniczną zbożowością podkreśloną orzechowo-czekoladową nutą.

Po zjedzeniu już małej ilości (i w sumie już nawet w trakcie jedzenia) zostawał posmak sztucznie słodki, sztucznie... likierowy? Słodycz likierowo-czekoladowa wydawała się napastliwa w tym sensie. Oprócz tego czułam jednak też najzwyklejsze na świecie, cierpkawe kakao w proszku, co w tym wypadku nie było złe. 

Wafelkom całościowo daleko do ideału, jednak mocnej kakaowości i czekoladowości nie sposób im odmówić. Samym warstwom waflowym nie mam nic do zarzucenia - po prostu przydałby im się konkretny, dobry krem. Ten miał w zasadzie dość ciekawy wydźwięk, ale niestety też kiepskie, tanio-sztuczne nuty o ogromnym znaczeniu. Krem przypominał mi ten z Loacker Sandwich Chocolate, ale jakby dosypali do niego więcej kakao w proszku.

Ogół z potencjałem, ale niestety niewykorzystanym. W sumie nawet cieszę się z ich spróbowania, bo dzięki nim wiem już na pewno, że nigdy nic więcej Loackera nie kupię. To marka za bardzo przeciętnie-słodyczowa, by znalazła się w obszarze moich zainteresowań. Gdyby nie napastliwy wydźwięk słodyczy, mogłoby być smacznie bez żadnych "ale". W moim przypadku zostałaby jeszcze kwestia struktury, bo nie podobała mi się miękko-rzadka tłustość kremu, widziałabym masywny i gęsto czekoladowy, ale cóż...

Zjadłam jakieś pół praczki, bo ta irytująca nuta w połączeniu ze strukturą nie w moim typie, mnie po prostu nużyła (reszta powędrowała do ojca), ale muszę przyznać, że z kakaowo-czekoladowych wafli, gdy tak pomyślę o zdecydowanie delikatniejszym i słodszym My Motto Cocoa & Cocoa, kiepskiej Princessie Brownie czy Góralkach extra kakaowych, Loacker są jednymi z lepszych. Na pewno wolę wersję z dwiema warstwami kremu niż pojedynczą w Sandwich. Ach, gdyby tak dopracowali krem... Wówczas spokojnie mogłyby powalczyć o 9. A tak... przy tych nutach i strukturze za nic nawet nie chcę myśleć o wystawieniu 8. A jednak wyróżnić nad My Motto trzeba. Oczywiście w skali wafelkowej - coraz trudniej jest mi takie rzeczy oceniać (bo przecież... to po prostu wafel; nie ma być czekoladą). 

Bardzo boli mnie fakt oszustwa (dystrybutora?) i cen w polskich sklepach. Gdyby nie to, nie wrąbałabym się w zakup wafli. Syrop glukozowy i olej wyczuwam na kilometr, a one są w składzie i wyraźnie je czuć. Naklejka z opakowania uśpiła moją czujność, jak i naklejka z tłumaczeniem. Dopiero po degustacji zaczęłam szukać przyczyn dokładniej, co tam dokładnie mi tak nie pasowało. Skład wszystko wyjaśnił.

ocena: 7,5/10

kupiłam: Auchan (ojciec płacił)

cena: 2,15 zł (jakaś promocja; za 45g)

kaloryczność: 510 kcal / 100 g; paczka 230 kcal; 1 sztuka - ok. 19 kcal

czy kupię znów: nie

Skład: mąka pszenna, olej kokosowy, syrop glukozowy, kakao o obniżonej zawartości tłuszczu 9%, cukier, dekstroza, serwatka w proszku, mąka sojowa, czekolada (cukier, miazga kakaowa) 4%, odtłuszczone mleko w proszku, ekstrakt słodu jęczmiennego, środki spulchniające (wodorowęglan sodu, pirofosforan disodowy), orzechy laskowe, lecytyna sojowa, sól, ziarna wanilii Burbon, przyprawy